Tetraodon nigroviridis, młody osobnik.

Nazwa gatunkowa: Tetraodon nigroviridis. W niektórych źródłach - Dichotomyctere nigroviridis.

Nazwa polska: kolcobrzuch zielony.

Występowanie geograficzne: Azja Południowa i Południowo-Wschodnia od Indii do Indochin i Półwyspu Malajskiego.

Wygląd: tułów okrągły - balonowaty, płetwy małe, pyszczek nieco wyciągnięty w ryjek (dziób), oczy duże - wystają poza obrys głowy, ryba potrafi obracać gałkami ocznymi, ciało nie jest pokryte łuskami a drobnymi kolcami, młode osobniki mają grzbiet żółty, natomiast dorosłe beżowy lub beżowy z zielonkawym odcieniem, podbrzusze jasne - zazwyczaj białawe. Na grzbiecie występują czarne kropki o różnej wielkości, których układ może być różny w zależności od cech genetycznych lokalnej populacji.

Rozmiar: w naturze samice do 18 cm, w akwariach mniejsze - do 15-16 cm.

Długość życia: ponad 10 lat.

Typ środowiska: słodkie wody (rzeki i jeziora) o wolnym przepływie. Gatunek spotykany również w estuariach.

Wymagane parametry wody: tolerowane pH 6,5-8, gH 10-20, zasolenie ok. 2-3‰.

Temperatura: tolerowana 22-28°C.

Zalecany minimalny litraż: 200 l. dla jednego osobnika

Wystrój zbiornika: mocne oświetlenie, kamienie, drewno, wskazane podłoże piaszczyste lub piaszczysto-żwirowe, może uszkadzać rośliny.

Zachowanie: ryby te są bardzo inteligentne, rozpoznają ludzkie twarze, aktywnie reagują na różne okoliczności, są śmiałe i ciekawskie, bardzo aktywne, wszystko je interesuje. Trzymać je należy jednak pojedynczo bez towarzystwa innych osobników swojego gatunku, gdyż walczą między sobą i uszkadzają sobie płetwy (wobec siebie są złośliwe i uszczypliwe). Po osiągnięciu ok. 8 cm wielkości ryby te nie tolerują w zasadzie już żadnych innych gatunków ryb w zbiorniku i aktywnie je wtedy ganiają i atakują. Bardzo boją się nagłego włączania i gaszenia oświetlenia - mogą wówczas wyskakiwać ze zbiorników (zwłaszcza mniejsze egzemplarze). Warto zaopatrzyć się w lampę o funkcji zmierzch / świt. W przypadku zagrożenia ryba potrafi się znacznie napompować wodą i postawić kolce.

Dieta: mięsożerne - uwielbiają ślimaki wodne i małże, także lądowe wstężyki ale zjedzą również krewetki, kryla, lasonoga, wodzień, dżdżownice, drobne kawałki filetów rybnych. Sztuczny pokarm suchy pobierają bardzo niechętnie a najczęściej w ogóle. Podawany pokarm powinien mieć taką formę, aby ryby mogły odrywać drobne kęsy i kruszyć zębami skorupy mięczaków. Ma to na celu doprowadzanie do ścierania się ich zębów. W przypadku ciągłego skarmiania pokarmem drobnym zęby będą stale rosnąć a to z czasem będzie wymagać ich skrócenia, gdyż uniemożliwi to tym rybom pobieranie pokarmu w późniejszym czasie. 

Dymorfizm płciowy: nie do rozróżnienia.

Rozmnażanie: brak danych. Możliwe w warunkach akwariowych ale nie przeprowadzane ze względu na liczne występowanie tego gatunku w naturze co czyni to zupełnie nie opłacalnym. Podstawową trudnością jest samo odbycie tarła, które wymaga bardzo dużego zbiornika. Ryby wobec siebie są agresywne co znacznie utrudnia tarło. Dlatego najlepiej byłoby przeprowadzać je w specjalnym basenie na zewnątrz o pojemności ok. 1200-2000 litrów z odpowiednią aranżacją i licznymi kryjówkami. Samo tarło powinno być cały czas monitorowane aby tuż po nim od razu odseparować ryby od siebie. Na dnie powinien znajdować się piasek i płaskie kamienie. Samica składa do 300 szt. ikry. Opiekę na ikrą i świeżym nie żerującym jeszcze wylęgiem sprawuje samiec. Młode na początku należy skarmiać wylęgięm solowca.

Uwagi: gatunek bardzo blisko spokrewniony z gatunkiem Tetraodon fluviatilis. Podstawową różnicą jest inny układ plam na grzbiecie, które u gatunku Tetraodon fluviatilis tworzą nieregularne pasy. Oba gatunki są nieustannie ze sobą mylone aczkolwiek mają identyczne wymagania.

Parambassis ranga.

Nazwa gatunkowa: Parambassis ranga.

Nazwa polska: przezroczka indyjska (ryba faktycznie jest przezroczysta).

Występowanie geograficzne: Azja Południowa od Indii na zachodzie do Tajlandii na wschodzie w obrębie Oceanu Indyjskiego. 

Wygląd: tułów przezroczysty - u ryb dobrze widoczne są narządy wewnętrzne np. pęcherz pławny, kręgosłup itp. Oczy duże, płetwa grzbietowa podwójna, płetwa ogonowa silnie wcięta. zazwyczaj osobniki są bezbarwne (szkliste) ale istnieją odmiany, które mają lekko zażółcone lub zaczerwienione płetwy, czasem delikatnie zarysowane cienkie pionowe linie na tułowiu i nieco kropkowanego pigmentu na ciele w kolorze beżowym, złotym, szarym lub brązowym ale mimo tych szczątkowych barw ryby i tak są przezroczyste.

Przeciętny rozmiar: do 5 cm.

Długość życia: kilka lat.

Typ środowiska: gatunek preferuje wody słonawe - ujścia rzek do słonowodnych akwenów, przymorskie zatoki, mangrowia o podłożu mulisto-piaszczystym. 

Wymagane parametry wody: pH 7,6–8,5, zasolenie wody 4-8‰.

Temperatura wody: optymalnie  23-26°C.

Zalecany minimalny litraż: 120 l. dla kilkunastu egzemplarzy przy minimalnej długości zbiornika 100 cm.

Zachowanie: gatunek ławicowy, ekspozycyjny i stale widoczny w akwarium ale płochliwy w małych grupach. najlepiej trzymać te ryby w ławicy o minimalnej ilości 20 szt. W mniejszych grupach ryby będą płochliwe i agresywne względem siebie. Ryby trzymają się w ławicy, często pływają w miejscu, trzymając się głównie środkowej części zbiornika. 

Dieta: mięsożerne - żywią się drobnymi bezkręgowcami wodnymi. W akwariach można podawać im rozwielitkę, wodzienia, solowca, rureczniki. Pokarmy suche są pobierane niechętnie ale ryby można stopniowo do nich przyzwyczaić - jednakże na początek należy wybierać dobrej jakości karmę wysokobiałkową.

Dymorfizm płciowy: samce nieco większe o ok. 0,5 cm i bardziej krępe, samice bardziej zaokrąglone w partii brzusznej.

Rozmnażanie: tarło najlepiej przeprowadzać w wodzie słonawej w parach w zbiorniku tarliskowym o wielkości ok. 25-30 l w temp. 26°C w pH ok. 7,7. Woda powinna być stara, tylko nieznacznie odświeżona. Zbiornik powinien być gęsto obsadzony roślinami (przy szybach) i pokryty roślinnością pływającą. Jednocześnie akwarium powinno być ustawione na parapecie w nasłonecznionym miejscu. Zwykle do tarła dochodzi rankiem. Ikra składana jest na roślinach partiami po kilka sztuk. Dorodna samica jest w stanie złożyć nawet do 100 ziaren ikry. Po zapłodnieniu jaj tarlaki należy odłowić. Młode lęgną się po 24-30 godzinach. Przez pierwsze 3-4 doby korzystają z pokarmu ze swoich woreczków żółtkowych. Młode należy karmić widłonogami. Odchów młodych jest niezwykle trudny, gdyż wylęg należy karmić ok. 8-10 razy dziennie i pilnować przy tym jakość wody. Wraz ze wzrostem należy przechodzić na większy rodzaj pokarmów żywych - np. wylęg solowca.

Uwagi: przezroczki mogą uszkadzać delikatne pierzaste rośliny.

Hodowcy ze wschodniej Azji wpadli na pomysł sztucznego barwienia ryb poprzez iniekcję (wstrzykiwanie sztucznego świecącego neonowo barwnika pod skórę ryb). Jest to proceder wysoce naganny. Takie kolorowe przezroczki są wówczas nabywane głównie przez początkujących akwarystów nie mających świadomości w jaki sposób są te ryby okaleczane. 

Zdjęcie: Nacho Nos, Tetraodon lineatus.

Zdjęcia: Oziel Anya, Tetraodon lineatus, młody osobnik.

Nazwa gatunkowa: Tetraodon lineatus.

Nazwa polska: kolcobrzuch nilowy.

Występowanie geograficzne: Afryka centralna i północno-wschodnia w dorzeczach Nilu, Nigru, Volty, Czadu.

Wygląd: tułów okrągły - balonowaty, płetwy małe, pyszczek nieco wyciągnięty w ryjek (dziób), oczy duże - wystają poza obrys głowy, ryba potrafi obracać gałkami ocznymi, ciało nie jest pokryte łuskami a drobnymi kolcami, podbrzusze jasne (białawe lub żółte), na grzbiecie charakterystyczny jasny liniowy wzór w układzie pionowym na szarobrązowym tle.

Rozmiar: w naturze samice do 45 cm, w akwariach zazwyczaj do 35 cm.

Długość życia: ponad 15 lat.

Typ środowiska: słodkie wody (rzeki i jeziora) o wolnym przepływie. Gatunek nie jest spotykany w estuariach.

Wymagane parametry wody: tolerowane pH 6,8-7,8, gH 10-25.

Temperatura: tolerowana 22-27°C, zalecana 24-26°C.

Zalecany minimalny litraż: 450 l. dla jednego osobnika

Wystrój zbiornika: kamienie, drewno, podłoże piaszczyste lub żwirowe, może uszkadzać rośliny.

Zachowanie: ryby te są bardzo inteligentne, rozpoznają ludzkie twarze, aktywnie reagują na różne okoliczności, są śmiałe i ciekawskie, bardzo aktywne, wszystko je interesuje. Trzymać je należy jednak pojedynczo bez towarzystwa innych osobników swojego gatunku, gdyż walczą między sobą i uszkadzają sobie płetwy (wobec siebie są złośliwe i uszczypliwe). Bardzo boją się nagłego włączania i gaszenia oświetlenia - mogą wówczas wyskakiwać ze zbiorników (zwłaszcza mniejsze egzemplarze). Warto zaopatrzyć się w lampę o funkcji zmierzch / świt. W przypadku zagrożenia ryba potrafi się znacznie napompować wodą i postawić kolce.

Dieta: mięsożerne - uwielbiają ślimaki wodne i małże, zjedzą również krewetki, kryla, lasonoga, wodzień, dżdżownice, drobne kawałki filetów rybnych. Sztuczny pokarm suchy pobierają bardzo niechętnie a najczęściej w ogóle. Podawany pokarm powinien mieć taką formę, aby ryby mogły odrywać drobne kęsy i kruszyć zębami skorupy mięczaków. Ma to na celu doprowadzanie do ścierania się ich zębów. W przypadku ciągłego skarmiania pokarmem drobnym zęby będą stale rosnąć a to z czasem będzie wymagać ich skrócenia, gdyż uniemożliwi to tym rybom pobieranie pokarmu w późniejszym czasie. 

Dymorfizm płciowy: nie do rozróżnienia.

Rozmnażanie: brak danych. Możliwe w warunkach akwariowych ale nie przeprowadzane ze względu na liczne występowanie tego gatunku w naturze co czyni to zupełnie nie opłacalnym. Podstawową trudnością jest samo odbycie tarła, które wymaga bardzo dużego zbiornika. Ryby wobec siebie są agresywne co znacznie utrudnia tarło. Dlatego najlepiej byłoby przeprowadzać je w specjalnym basenie na zewnątrz o pojemności ok. 10000 litrów. Samo tarło powinno być cały czas monitorowane aby tuż po nim od razu odseparować ryby od siebie.

Uwagi: brak.

Zdjęcie: Nozomu Hasegawa, Chaenogobius annularis.

Nazwa gatunkowa: Chaenogobius annularis.

Nazwa polska: brak.

Występowanie geograficzne: bardzo pospolicie w Azji Północno-Wschodniej (Północno-Wschodnie Chiny, Półwysep Koreański, Południowo-Wschodnia Rosja, Sachalin, Kuryle, Północna Japonia).

Charakterystyka: zimnolubna ryba babkowata z Azji Wschodniej. 

Wygląd: tułów podłużny, okrągły, występuje podwójna płetwa grzbietowa, wzór na tułowiu przypomina wojskowe moro ułożone w niewyraźne obrączki. Ubarwienie szare, brązowe lub beżowe w ciemny wzór (zależnie od cech genetycznych lokalnie występującej odmiany).

Rozmiar: w naturze samice do 16 cm.

Długość życia: brak.

Typ środowiska: przybrzeżne wody słonawe (morza lub oceanu) o charakterze kamienistym lub skalnym oraz dolne odcinki rzek.

Wymagane parametry wody: tolerowane pH 7,2-7,8, wymagane zasolenie 2-8‰, w wodzie słodkiej gatunek ma mniejszą odporność.

Temperatura: tolerowana 16-25°C.

Zalecany minimalny litraż: 300 l. dla kilku sztuk.

Wystrój zbiornika: kamienie, podłoże piaszczyste lub żwirowe, warto zamontować mały cyrkulator, który zwiększy nieco nurt wody.

Zachowanie: ryby prowadzą przydenny tryb życia ale wpływają również na wysokie kamienie. Babki te spotykane są w grupach ale zajmują swoje miejscówki. W zbiorniku należy zorganizować groty i zakamarki, w których ryby będą mogły się chować przed bardziej terytorialnymi egzemplarzami. Wymagane są także wysokie kamienie, z których ryby będą mogły obserwować otoczenie.

Dieta: prawdopodobnie wszystkożerne ze znacznym udziałem pokarmów mięsnych. Można podawać drobne krewetki, kryla, lasonoga, wodzień, solowca. Można dokarmiać sztucznym pokarmem suchym oraz spiruliną w płatkach.

Dymorfizm płciowy: nie do rozróżnienia.

Rozmnażanie: brak danych.

Uwagi: brak.