Wężowidła to gromada morskich zwierząt zaliczanych do szkarłupni (podobnie jak jeżowce, rozgwiazdy czy strzykwy). Żyją one na dnie słonowodnych akwenów. Nazewnictwo naukowe Ophiuroidea pochodzi z języka greckiego - słowo ophis oznacza "węża", natomiast słowo oura oznacza "ogon". Swoim wyglądem zwierzęta te przypominają nieco rozgwiazdy, aczkolwiek wężowidła mają znacznie cieńsze ramiona i jednocześnie bardziej elastyczne, dzięki czemu mogą się szybko przemieszczać.

Gąbki (porifera) to typ prostych zwierząt osiadłych, tworzących kolonie. Posiadają nieregularne kształty. Ciało gąbki przypomina worek lub rurkę z otworem na górze. Zwierzęta te odżywiają się szczątkami organicznymi które są zasysane do środka wraz z wodą poprzez pory, pełniąc w ten sposób rolę biofiltrów. Z tego względu są pożądane w akwariach morskich, ponieważ oczyszczają wodę z zawiesin.

Zdjęcie: Greg Dyzma, zbiornik z najbardziej powszechnymi makroglonami.

Wbrew powszechnym przypuszczeniom zbiornik z makroglonami wcale nie jest zbiornikiem łatwo się prowadzącym. Makroglony mają swoją określoną specyfikę. 

Czasami zachodzi konieczność wyłowienia konkretnej ryby ze zbiornika np. do leczenia czy do odsprzedaży innej osobie. Często akwaryści morscy są zmuszeni do odłowu danego osobnika z akwarium, który jest np. bardzo agresywny w stosunku do innych gatunków. Zwykle jednak ryba ta nie pozwala się dobrowolnie odłowić i powstaje problem. Po kilku nie udanych próbach ryba już kojarzy obecność siatki z zagrożeniem, więc gdy tylko ją zauważy to natychmiast ucieka w bezpieczne dla siebie miejsce - w skały, korzenie lub rośliny, gdzie siatka akwariowa nie ma podejścia. Zatem jak złapać taką rybę?

Zdjęcie: Krystian Tybura.

Makroglony najczęściej są niemile widziane w akwariach rafowych, gdzie walory aranżacyjne mają tworzyć skały porośnięte koralowcami a nie wodorostami. W akwariach słonowodnych spotyka się kilka bardzo inwazyjnych gatunków makroglonów, które bardzo ciężko jest wytępić ze zbiornika. Nawet po ich całkowitym usunięciu najczęściej z czasem i tak samoistnie odrastają. Do tych najbardziej uciążliwych można zaliczyć np. niektóre gatunki z rodzaju Caulerpa czy Chaetomorpha.