Zdjęcie: Luke Ireland, Petrochromis ephippium Moshi Yellow.
Zdjęcie: Paulius Maciulevicius, Petrochromis trewavasae.
Zdjęcie: Fran Goma, Petrochromis polyodon Kasumbe Electric Blue.
Zdjęcie: Jeremy Schmit, Petrochromis fasciolatus Katete, widoczne żółte atrapy jajowe samca na płetwie odbytowej.
Nazwa gatunkowa: Petrochromis spp.
Nazwa polska: petrochromis.
Występowanie geograficzne: gatunki z rodzaju Petrochromis zamieszkują Jezioro Tanganika w Afryce Wschodniej.
Wygląd: tułów krępy, głowa duża, płetwa ogonowa trapezowata. Kolorystyka różnorodna w zależności od gatunku a nawet od lokalnej odmiany - zwykle nazwane od nazwy miejsca nad jeziorem (wioska, port, zatoka).
Rozmiar: w zależności od gatunku 15-28 cm.
Długość życia: brak danych
Typ środowiska: płytsza strefa skalista z piaszczystym dnem - zwykle o głębokości 2-20 m.
Wymagane parametry wody: woda twarda, zalecane PH 8,0-9,0.
Temperatura: 25-27°C.
Zalecany minimalny litraż: 720 l. (minimalna długość zbiornika 180-200 cm).
Zachowanie: gatunek silnie terytorialny, agresywny. Ryby należy trzymać w dużym stadzie minimum 12-15 osobników. Samce względem siebie są agresywne, więc należy je trzymać z przewagą samic (3-5 samic na jednego samca). W stadzie powinno być minimum trzech samców.
Dieta: roślinożerne, w naturze żywią się one głównie pokarmem roślinnym (nawet 95% diety), który głownie stanowią glony porastające kamienie. Można podawać również kwiat brokuła, sparzone liście lucerny, mniszka, szpinaku i pokrzywy. Raz na kilka dni można podać drobny pokarm mrożony - rozwielitkę, cyklopa.
Dymorfizm płciowy: samce są z reguły nieco mocniej ubarwione, zwykle posiadają atrapy jajowe na płetwie odbytowej (rysunek przypominający ikrę). Między płciami występują różnice w budowie brodawek moczowo-płciowych - u samców spiczaste, u samic zaokrąglone. Dyformizm płciowy zdradza również zachowanie samców w stadzie.
Rozmnażanie: tarło odbywa się w parach. Samce są poligamiczne i wycierają się z różnymi samicami. Samica składa ikrę, którą po zapłodnieniu przez samca zbiera do pyszczka. Czas inkubacji trwa do 24 dni. Ilość ikry nie przekracza z reguły 20-25 sztuk. Młode po wypuszczeniu z pyska przez matkę można karmić drobnym pokarmem suchym.
Uwagi: zaleca się hodowlę jednogatunkową ale w większych zbiornikach można łączyć petrochromisy z eretmodusami, tropheusami i pseudosimochromisami. Wystrój zbiornika nie powinien zawierać gruzowisk i grot a jedynie duże skały (nawet pojedyncze) mocno oświetlone, aby stanowiły dobre podłoże hodowlane dla glonów. Do najczęściej trzymanych petrochromisów w akwariach należą: P. famula, P. fasciolatus, macrognathus, P. polyodon, P. trewavasae, P. ephippium. Poza tym dochodzą petrochromisy o nie ustalonej taksonomi, których również istnieje spora liczba. Ich tymczasowe nazwy są związane z miejscem pierwszego odłowu.