Anemonia sulcata zwana włosami Wenus to bardzo pospolity ukwiał kojarzony z południową Europą. Został opisany naukowo już 250 lat temu. Jest dość liczny w Morzu Śródziemnym i zapewne wielu z was mogło się natknąć na ten gatunek, będąc np. na wakacjach nad Adriatykiem.

Anemonia sulcata 34

Pień tego ukwiału ma około 5 cm wysokości, długość macek dochodzi do około 15 cm, a ogólna średnica całego ukwiału wynosi około 25 cm. Włosy Wenus to ukwiały sześciopromienne z ilością macek dochodzącą do 192 sztuk. Przyssawka jest mocna, ale za pomocą płaskiego patyczka każdy taki ukwiał można spokojnie odczepić od podłoża. Jego kolorystyka jest jasna - biaława, szarawa, kremowa lub beżowa. Organizmy te występują powszechnie w Morzu Śródziemnym. Na głębokościach od pół do około 2 metrów, choć potrafi bytować także w znacznie głębszych wodach. Źródła podają, że barwy tych zwierząt są zależne od obecności alg symbiotycznych i dlatego kolory tych ukwiałów są przez to zmienne.

anemonia sulcata 7

Zwierzęta te są bardzo mobilne i potrafią pokonywać szybko duże odległości w zbiorniku. Czasem przemieszczają się za pomocą stopy, która wolno się porusza, ale potrafią też szybko zmienić miejsce, poprzez odklejenie się od podłoża i odpłynięcie z prądem wody w inne miejsce. Takie wędrówki w akwariach nie są mile widziane przez akwarystów, ponieważ ukwiały w trakcie dryfowania mogą się dostać do pracującego falownika i zostać po prostu zmielone. Z tego względu nie są one zalecane do akwariów rafowych, mimo że w temperaturze 26°C czują się bardzo dobrze. Ukwiały te są niebezpieczne i posiadają silne właściwości parząco-drażniące. Zaleca się wtedy przemywanie poparzonych miejsc alkoholem. Podobno najgorsze jest dostanie się jadu do otwartej rany. Taka sytuacja powoduje silny ból.

anemonia sulcata 3

Natomiast rozród tego gatunku jest prawdopodobnie bardzo podobny jak w przypadku ukwiału końskiego. Podczas karmienia podawać można tym ukwiałom lasonogi, artemię a nawet oczliki, które z toni wodnej wyłapują ich macki i powoli przesuwają te pokarmy sobie do otoworu gębowo-wydalniczego.

W Hiszpanii te ukwiały są poławiane w celach konsumpcyjnych. Szczególnie w rejonie Kadyksu powszechnie się je podaje po uprzednim usmażeniu. Również na Sycylii i Korsyce można je spotkać serwowane smażone w cieście.

Bardzo podobnym - bliźniaczym ukwiałem o bardziej ciekawej kolorystyce jest Anemonia viridisArtykuł o Anemonia viridis (kliknij, aby przejść)

Zobacz także:

Kliknij, aby przejść do artykułu o ogólnej charakterystyce ukwiałów

Tekst i zdjęcia: Tommy Aquario.

Zgoda na pliki cookie i przetwarzanie danych

Na naszej stronie internetowej używamy plików cookie. Niektóre z nich są niezbędne dla funkcjonowania strony, inne pomagają nam w ulepszaniu tej strony i doświadczeń użytkownika (Tracking Cookies). Możesz sam zdecydować, czy chcesz zezwolić na pliki cookie. Należy pamiętać, że w przypadku odrzucenia, nie wszystkie funkcje strony mogą być dostępne.