Zdjęcie: Mariusz Jedlikowski, Carassius gibelio złowiony na wędkę.
Zdjęcie: Marta Zielińska, Carassius gibelio odłowione ze stawu hodowlanego.
Zdjęcie: Stępień Radosław Arkadiusz, Carassius gibelio, złowiony na wędkę młody osobnik.
Nazwa gatunkowa: Carassius gibelio.
Nazwa polska: karaś srebrzysty.
Występowanie geograficzne: pierwotnie we wschodniej Azji (głównie na terenie Chin, południowo-wschodniej Rosji, Mongolii. Gatunek wsiedlony do Europy - zamieszkuje tam wody strefy umiarkowanej (bez obszarów strefy śródziemnomorskiej i bez Półwyspu Skandynawskiego).
Wygląd: ciało wygrzbiecone (nieco mniej niż u karasia pospolitego), krępe, płetwa grzbietowa o prostej lub wklęsłej linii, przy pyszczków brak jest wąsików, płetwa ogonowa wyraźnie wcięta, ciało srebrzysto-szare lub srebrzysto-brązowe, grzbiet ciemniejszy, podbrzusze jasne - białawe, płetwy (z wyjątkiem grzbietowej) podbarwione na szaro, u niektórych populacji przezroczyste.
Rozmiar: średnio 15-35 cm.
Długość życia: średnio 5-8 lat.
Typ środowiska: wody różnego typu: słonawe, ujścia rzek, stawy, starorzecza, jeziora, rzek duże i średnie - także o silniejszym nurcie (na wyżach). Gatunek lubi strefy zarośnięte roślinnością bagienną, która wystaje poza lustro wody. Przebywa głownie na płyciznach o głębokości 1-2 m.
Wymagane parametry wody: zalecane pH 6-8.
Temperatura: tolerowane 10-22°C.
Zalecany minimalny litraż: 720 l. dla dorosłych osobników, dla ryb w rozmiarze małym / średnim (kilka-kilkanaście centymetrów) - ok. 300 l.
Zachowanie: są to towarzyskie i bardzo energiczne ryby, w akwarium zaleca się trzymanie minimum 5 osobników. Ryby te rozgrzebują podłoże i wyrywają rośliny. W poszukiwaniu pokarmu potrafią demolować wystrój zbiornika, stąd zaleca się mocne, masywne dekoracje i bardzo twarde rośliny bagienne - np. z oczek wodnych. Ryby odznaczają się dosyć dużym poziomem inteligencji - potrafią m.in. rozpoznawać swojego opiekuna.
Dieta: wszystkożerne - z chęcią zjadają wszelkiego typu pokarmy suche, mrożone, roślinne oraz żywe. Ryby są bardzo żarłoczne i mają bardzo dużą przemianę materii - konieczna jest bardzo mocna i wydajna filtracja. W naturze zjadają także owady wodne, larwy i ikrę innych gatunków ryb.
Dymorfizm płciowy: samice są trochę większe oraz grubsze. Podczas tarła u samców na skrzelach pojawia się niewielka wysypka tarłowa.
Rozmnażanie: łatwe - jednak jeśli chcemy odchować narybek to tarlaki powinniśmy umieścić w przygotowanym do tarła, osobnym zbiorniku, gdyż ryby te zjadają swoją ikrę. Woda do rozrodu powinna mieć temperaturę 18-20°C. Ikra jest rozrzucana pomiędzy roślinami (jest bardzo klejąca). Wylęg z ikry następuje po 5-8 dniach (zależne od warunków wodnych - parametrów wody i temperatury).
Uwagi: ryby są bardzo odporne na zanieczyszczenie wody i niskie natlenienie. Gatunek systematycznie wypiera z naturalnych siedlisk swojego bliskiego kuzyna - karasia pospolitego Carassius carrasius. Pomaga mu w tym strategia rozrodu. Karaś srebrzysty może się rozmnażać poprzez gynogenezę - samicę produkują ikrę dzięki stymulacji nasieniem innych gatunków ryb karpiowatych - linów, płoci, leszczy. Jednak w tym przypadku nie dochodzi do zapłodnienia nasieniem innych gatunków. Ikra jednak się rozwija a wylegają się z niej tylko samice, które stanowią kopie genetyczną swojej matki. W ten sposób występuje wiele populacji w izolowanych zbiornikach, w których występuja tylko samice karasi srebrzystych.