Pseudoanthias spp 1

Zdjęcie: Tommy Aquario, Pseudoanthias spp.

Nazwa gatunkowa: Pseudanthias spp. - w obrocie akwarystycznym spotyka się kilka gatunków, które w zasadzie różnią się od siebie głównie ubarwieniem, rozmiarami oraz rzadziej rozmieszczeniem geograficznym. Po za tym wiele gatunków (tutaj nie ujętych) różni się między sobą również drobnymi szczegółami np. dodatkową plamą barwną na tułowiu, pręgą lub innym kolorem pyszczka. Mimo to specyfika rodzaju Pseudanthias jest w miarę podobna - stąd gatunki zostały opisane tutaj zbiorczo.

Nazwa polska: niektóre źródła podają nazwę rodzaju - papużak.

Występowanie geograficzne: Indopacyfik w zależności od gatunku:

P. squamipinnis - Indopacyfik (od Morza Czerwonego aż do Wschodniej Australii).

P. ignitus - Ocean Indyjski, Indonezja.

P. dispar - Północna Australia, Indonezja, Fidżi, Samoa.

P. evansi - Ocean Indyjski, Morze Andamańskie.

P. lori - Wschodni Ocean Indyjski i Zachodni Pacyfik.

P. tuka - Ocean Indyjski i Zachodni Pacyfik (aż do Mikronezji).

P. parvirostris - Ocean Indyjski i Zachodni Pacyfik.

P. flavoguttatus - Zachodni Pacyfik (aż do Wysp Marschalla).

P. pleurotaenia - Wschodni Ocean Indyjski i Zachodni Pacyfik.

P. taeniatus - Zachodni Ocean Indyjski (wzdłuż Afryki) wraz z Morzem Czerwonym.

P. huchtii - Zachodni i Środkowy Pacyfik.

P. cooperi - Ocean Indyjski (od Wschodniej Afryki po Australię) oraz w Zachodnim Pacyfiku (aż do Samoa).

Bardzo ciężko identyfikować gatunki Pseudanthias po lokalizacji, ponieważ wiele z nich ma bardzo rozległy obszar bytowania i wiele zamieszkuje wspólne terytoria. Dodatkowo dochodzi do tego różnorodność odmian lokalnie występujących.

Wygląd: w zależności od gatunku. Większość gatunków ma dominującą barwę pomarańczową ale są także gatunki fioletowe, żółte czy różowe. Dodatkowo u niektórych gatunków mogą dochodzić inne akcenty kolorystyczne w postaci podbarwień, pręg, plam itp. Płetwa ogonowa zwykle jest lirowata. Cechą charakterystyczną u wielu gatunków jest również wydłużony pierwszy promień płetwy grzbietowej.

(Uwaga - reszta tekstu pod zdjęciami)

Przegląd gatunków:

Pseudoanthias squamipinnis 112

P. squamipinnis, odmiana barwna z Zachodniego Pacyfiku, odmiana żółto-pomarańczowa.

Pseudoanthias squamipinnis 198

P. squamipinnis, odmiana barwna z Zachodniego Pacyfiku, odmiana żółta.

Pseudoanthias squamipinnis 120 Red Sea Form

P. squamipinnis, odmiana barwna z Morza Czerwonego i Oceanu Indyjskiego.

Pseudoanthias ignitus 209

Zdjęcie: www.liveaquaria.com , P. ignitus

Pseudoanthias dispar 119

P. dispar, odmiana żółta.

Pseudoanthias dispar 130

P. dispar, odmiana jasnobrzucha.

Pseudoanthias evansi 115

P. evansi

Pseudoanthias lori 117

P. lori

Pseudoanthias tuka 114

P. tuka

Pseudoanthias tuka 136

P. tuka, odmiana żółtogrzbieta.

Pseudanthias cooperi 455

P. cooperi 

Pseudoanthias parvirostris 302

Zdjęcie: www.aquariumdomain.com, P. parvirostris.

Pseudanthias flavoguttatus 310

 Zdjęcie: Victor, Benjamin C., Teitelbaum, Antoine, & Randall, John E., P. flavoguttatus, CC BY 4.0

Pseudoanthias pleurotaenia 116

P. pleurotaenia

Pseudoanthias taeniatus 118

P. taeniatus

Pseudoanthias taeniatus 131

P. taeniatus, odmiana z jasnym pasem wzdłuż środka tułowia.

Pseudoanthias Huchtii 149

P. Huchtii, samiec z wyraźnie zaznaczonym pierwszym promieniem płetwy grzbietowej.

Pseudoanthias Huchtii 190

P. Huchtii, samica.

Zdjęcia nieoznaczone: Francois Libert, CC BY-NC SA 2.0

 

Rozmiar: w zależności od danego gatunku:

P. squamipinnis - samiec 15 cm, samica 7 cm.

P. ignitus - samiec 9 cm, samica mniejsza.

P.  dispar - samiec 10 cm, samica mniejsza.

P.  evansi - samiec 12 cm, samica mniejsza.

P.  lori - samiec 12 cm, samica 7 cm.

P.  tuka - samiec 12 cm, samica mniejsza.

P.  parvirostris - samiec 7,5 cm, samica mniejsza.

P. flavoguttatus - samiec 10 cm, samica 8 cm.

P. pleurotaenia - samiec do 20 cm, samica mniejsza.

P. taeniatus - samiec 13 cm, samica 10 cm.

P. huchtii - samiec 12 cm, samica 6 cm.

P. cooperi - samiec 14 cm, samica 12 cm.

Długość życia: kilka lat.

Typ środowiska: rafy koralowe oraz okolice raf w środowiskach skalnych. 

Wymagane parametry wody: zalecane PH 8,0-8,4, zasolenie ok. 35,5‰ (gatunki z Morza Czerwonego - nawet 38‰).

Temperatura: zalecana 24-27°C (przedział tolerowany przez wszystkie wymienione wyżej gatunki to 25-26°C).

Zalecany minimalny litraż: w przypadku ryb osiągających maksymalnie 12-15 cm długości zbiornik powinien mieć minimum ok. 450 l. i 150 cm długości (dla jednego haremu w zbiorniku wielogatunkowym), natomiast w przypadku większych pseudanthiasów jak P. pleurotaenia powinien być to zbiornik minimum 600-720 l. o długości minimum 180-200 cm.

Zachowanie: zazwyczaj są to ryby spokojne, pokojowo nastawione do innych mieszkańców rafy, przy tym społeczne, bardzo źle czujące się w parach lub pojedynczo. Należy trzymać harem najlepiej 4-8 sztuk. Kilka haremów (np. 3) czyli stado (ok. 25 szt.) wymaga bardzo dużego litrażu (powyżej 1500 l.). W naturze pseudoanthiasy występują w licznych grupach a stosunek samców do samic zawsze oscyluje wokół współczynnika 1:10.

Do akwariów ryby należy nabyć w podobnej wielkości, przed osiągnięciem docelowych rozmiarów. Wszystkie ryby podczas swojej młodości są samicami. Z czasem dominująca samica przekształca się w samca. W haremie może być tylko jeden samiec. Gdy samiec padnie wówczas kolejna w hierarchii samica go zastępuje i również przekształca się w samca (trwa to około 4-5 tygodni). Natomiast samce nie mają już możliwości zmiany płci. Natura jednocześnie pilnuje by samców nie było zbyt wiele. Pseudanthiasy często stają się ofiarami nękania garbików i centropyg stąd nie poleca się łączenia tych grup ryb ze sobą w jednym zbiorniku.

Dieta: głównie zooplankton i inne drobne bezkręgowce. W akwariach należy podawać lasonoga, solowca, drobny kryl, ikrę, dafnię a także drobne granulaty mięsne. Dobrym wyborem mogą być suche pokarmy tonące na bazie mięsnej dedykowane dla ryb z Tanganiki lub Malawi. Specyfika rodzaju Pseudanthias polega na częstym żerowaniu. Aby ryby prawidłowo  rozwijały się i nie miały pozapadanych brzuchów oraz problemów ze zdrowiem należy je karmić ok. 5 razy dziennie. Jeżeli taka częstotliwość karmień nie jest możliwa, wówczas dobrym rozwiązaniem jest zamontowanie karmnika automatycznego współpracującego z falownikami (np. za pomocą programatora włączającego i wyłączającego sprzęty elektryczne).

Dymorfizm płciowy: samiec z reguły jest wyraźnie większy i rządzi w haremie. Ma także mocniejsze barwy, u niektórych gatunków może mieć nieco bardziej bogaty zestaw barw niż u samic. Najczęściej (choć nie jest to regułą) samce posiadają wyraźny wydłużony (igłowaty) pierwszy promień płetwy grzbietowej, u samic najczęściej go nie ma w ogóle lub jest on szczątkowy - bardzo krótki.

Rozmnażanie: brak danych

Uwagi: gatunek ten nie jest specjalnie trudny w hodowli ale nie jest zalecany początkującym.

rafa 2

Pseudoanthias 49

Pseudoanthias 268

 

Zgoda na pliki cookie i przetwarzanie danych

Na naszej stronie internetowej używamy plików cookie. Niektóre z nich są niezbędne dla funkcjonowania strony, inne pomagają nam w ulepszaniu tej strony i doświadczeń użytkownika (Tracking Cookies). Możesz sam zdecydować, czy chcesz zezwolić na pliki cookie. Należy pamiętać, że w przypadku odrzucenia, nie wszystkie funkcje strony mogą być dostępne.