Turbinaria peltata 456

Zdjęcie: Ryan McMinds, Ryan McMinds, osobnik o schowanych polipach, Australia, CC BY 3.0

Nazwa gatunkowa: Turbinaria peltata.
 
Nazwa polska: brak, czasem potocznie w akwarystyce używa się nazwy - turbinaria dyskowa.
 

Ogólna charakterystyka: twardy koralowiec dyskowy typu LPS fotosyntezyujący.

Występowanie geograficzne: koralowiec szeroko rozpowszechniony w różnych akwenach Indo-Pacyfiku od wód Morza Czerwonego aż po Hawaje. 

Opis: ten twardy koral zbudowany jest ze szkieletu z węglanu wapnia oraz węglanu magnezu. Rośnie dyskowo, stare osobniki pokrojem przypomina sałatę, gdzie dyski rosną kielichowo, prostopadle do źródła światła (poziomo). Młode osobniki składają się z jednego dysku. Dyski są nieco nieregularne ale prawie zawsze są zaokrąglone i lekko pofalowane. Mogą mieć one kolorystykę szarą, beżową, rudą lub brązową ale w akwarystyce spotyka się osobniki o zielonym lub błękitnym dysku - ale jest to inny gatunek Duncanopsammia peltata (patrz "Uwagi"). Polipy są duże (ok. 0,5 cm) i z wyglądu przypominają kwiatki - jak u zooanthusów.

Rozmiar: brak danych - aukcje internetowe oferują osobniki o średnicy 5-15 cm z maksymalnie 3-4 dyskami - osobniki w naturze są znacznie większe.

Wymagania: korale te są dosyć wymagające. Nie nadają się do świeżych akwariów. Specjaliści zalecają aby wprowadzać je tylko do w miarę dojrzałych biologicznie systemów (akwariów funkcjonujących minimum 9-12 miesięcy). Wprowadzenie pierwszych korali powinien poprzedzać okres minimum 3-4 miesięcy, w którym testy wody potwierdzą stabilność parametrów wody (bez większych odchyłów od wyznaczonej normy). Jest to o tyle istotne, gdyż korale te są w pewnym stopniu wrażliwe na wszelkie wahania i niestabilności warunków. Ogólne parametry wody powinny być następujące: optymalna temperatura wody 24-26°C, optymalne zasolenie 34-36‰, pH 8,0-8,4. Organizmy te preferują nurt wody umiarkowany lub umiarkowanie-silny. Dobrze rosną w mocnym oświetleniu (w naturze są spotykane najczęściej w bardzo płytkiej wodzie). Zalecane są specjalistyczne markowe lampy rafowe (czas świecenia 10-12 godzin na dobę). Powierzchnia talerzy ustawia się prostopadle do źródła światła (lampy akwariowej). Koralowiec nie lubi kwaśnej wody i nie toleruje organiki w wodzie - zarówno poziom azotanów jak i fosforanów powinien być w minimalnych ilościach w okolicy lekko powyżej wartości zerowych. Korale te preferują wodę przejrzystą, bez zapylenia cząstkami organicznymi dlatego konieczna jest bardzo dobra filtracja mechaniczna. Korale te wymagają dozowania systematycznego różnych suplementów oraz wapnia i magnezu, gdyż spore ilości wyciągają tych związków z wody (zaleca się prowadzenie akwarium np. na metodzie Ballinga z automatycznym dozowaniem płynów). Korale te należy osadzać na twardych skałach. W trakcie prac pielęgnacyjnych należy również uważać na dyski, które można połamać podczas nieuważnych ruchów rękami w zbiorniku.

Tempo wzrostu: wolne.

Stopień trudności utrzymania: średni - jednak gatunek jest prostszy w utrzymaniu niż gatunki z rodzaju Akropora. Polecane są dla akwarystów, którzy chcą rozpocząć hodowle korali typu SPS.

Odżywianie: korale te odżywiają za pomocą drobnych wysuwanych polipów, które wyciągają substancje odżywcze z wody. Koralowce te odżywiają się głównie w nocy i wtedy właśnie zazwyczaj poszukują pokarmu w akwariach. Przy silnym oświetleniu zapotrzebowanie dobowe na pokarm u tych korali się zwiększa i wówczas powinny one być regularnie dokarmiane. Zaleca się dozowanie fitoplanktonu co drugi lub trzeci dzień (w tym czasie pompy filtrujące i odpieniacz powinny być wyłączone). W takim przypadku wystarczający czas karmienia to 20-30 minut. Można stosować również sztuczne fluidy i inne pokarmy w płynach w formie odżywek. Organizmy te są wyposażone w algi symbiotyczne - zooksantele, dzięki którym odżywiają się one dodatkowo dzięki światłu. Zalicza się je do koralowców fotosyntezujących. Bardzo atrakcyjnie świecą w świetle aktynicznym.

Rozmnażanie: rozmnażają się na różne sposoby: przez samopodział lub płciowo z zapłodnieniem zewnętrznym - poszczególne korale w okresie rozrodu wytwarzają żeńskie komórki jajowe lub męskie nasienie, które łączą się w wodzie. Powstają wtedy planule, orzęsione larwy, które po osiedleniu się na podłożu dają początek nowemu koralowcowi. W akwariach gatunek Turbinaria peltata można rozmnażać przez podział talerza na mniejsze części. Wystarczy odciąć fragment o wielkości 3x3 cm lub większy i przykleić go klejem do podstawki lub skały. Z czasem koral zacznie rosnąć. Nie ma potrzeby wypoziomowania kawałka, ponieważ sam się z czasem będzie wyrównywać. Z takiego fragmentu z po pewnym czasie wyrośnie nowy osobnik. Można też odciąć całe talerze od kolonii macierzystej i przymocować je do nowych miejsc, pamiętając o zapewnieniu im stabilnego podłoża.

Uwagi: te korale są zalecane dla doświadczonych akwarystów morskich, którzy mają już jakieś doświadczenie w utrzymywaniu korali LPS. W przypadku sukcesów w utrzymaniu tego gatunku można zaczynać już swoją przygodę z hodowaniem bardziej wymagających Akropor.

Brak danych odnośnie agresywności tego gatunku - nieliczne doniesienia akwarystów wskazują, że jest to jednak koralowiec nieagresywny (nieparzący).

Bardzo podobnym gatunkiem i dosyć często mylonym z Turbinaria peltata jest Duncanopsammia peltata. Poniżej zamieszczono zestawienie porównawcze obu gatunków obrazujące podstawowe różnice, które można uchwycić w warunkach akwariowych.

 

Turbinaria peltata:

Struktura kolonii: koralowce Turbinaria peltata tworzą masywne, płaskie sałatowate kolonie w kształcie talerzy lub pagód, które mogą się na siebie nakładać.

Polipy: polipy są małe np. 0,6 cm, zwykle rozmieszczone na powierzchni w sposób regularny.

Kolory żywego szkieletu: zwykle szare lub brązowe.

Kolory polipów: zwykle beżowe, różowe lub brązowe, które mogą jedynie delikatnie opalizować na niebiesko lub zielono.

 

Duncanopsammia peltata:

Struktura kolonii: Tworzy bardziej rozwinięte, misowate koralowce (nie nakładające się na siebie).

Polipy: polipy są większe (ok. 1 cm), bardziej mięsiste i wyraziste o dłuższych mackach, często zielone lub błękitne, dłuższe są również trzony polipów.

Kolory żywego szkieletu: szary (w akwarystyce rzadki), najczęściej fioletowy, zielony, błękitny lub różowy.

Kolory polipów: zwykle fioletowo-zielonkawe lub fioletowo-błękitne.

 

Ponadto jedną z różnić jest wzór septów u obu koralowców. Można to zaobserwować tylko na martwym zasuszonym szkielecie. Odnosi się on do systemu przegród wewnętrznych, które dzielą komorę koralowca na mniejsze grodzie. Septa to płaskie, szkliste struktury w ścianie koralowca, które są rozmieszczone równomiernie wzdłuż jego osi. Każde septum tworzy dwa otwory (okna), przez które polipy mogą przepuszczać wodę i substancje odżywcze.

W zasadzie najczęściej do pomyłek obu gatunków dochodzi w przypadku korali młodych, dorosłe osobniki mają inne kształty docelowe (sałata albo misa). Ponadto Turbinaria peltata nie posiada koloru niebieskiego czy błękitnego stąd oferowane w sprzedaży odmiany Turbinaria peltata "Green" to  osobniki gatunku Duncanopsammia peltata. Jednak niektóre źródła (w mniejszości) traktują oba gatunki jako jeden.

Zgoda na pliki cookie i przetwarzanie danych

Na naszej stronie internetowej używamy plików cookie. Niektóre z nich są niezbędne dla funkcjonowania strony, inne pomagają nam w ulepszaniu tej strony i doświadczeń użytkownika (Tracking Cookies). Możesz sam zdecydować, czy chcesz zezwolić na pliki cookie. Należy pamiętać, że w przypadku odrzucenia, nie wszystkie funkcje strony mogą być dostępne.