Zdjęcie: Sara Simmonds, Porite cylindrica.
Nazwa polska: potocznie używa się nazwy spolszczonej "poryta" lub w liczbie mnogiej - "poryty".
Występowanie geograficzne: rodzaj ten obejmuje swoim zasięgiem zarówno Ocean Indyjski, Pacyfik oraz Atlantyk, z tym że dane obszary posiadają zazwyczaj swoje lokalne gatunki.
Ogólna charakterystyka: twarde koralowce połaciowe typu SPS o strukturze palczastej lub grudkowatej.
Opis: koral zbudowany jest z twardego szkieletu z węglanu wapnia oraz węglanu magnezu, posiada zazwyczaj maleńkie polipy (do 2 mm), gęsto rozmieszczone, które są wysuwane ze szkieletu. W zasadzie przy tak dużym zbiorze gatunków trudno jest uogólniać jednakże poryty akwariowe posiadają zwykle formę kopuły o grubych, masywnych, gęstych i zwartych palcach (dotyczy starszych osobników, bo młode są bardziej wypłaszczone). Zazwyczaj palce rosną ku górze nieznacznie odchylając się na boki (pod kątem 30-45°). Istnieją również gatunki o strukturze grudkowatej, gdzie forma składa się z grubych połączonych grud. Kolorystyka jest bardzo różnorodna w zależności od cech danego gatunku jak i od wyglądu lokalnie występujących odmian - jednakże przeważająca część odmian akwarystycznych jest jednokolorowa.
Zdjęcie: Jeff Smith, Porites sp., forma grudkowata w świetle aktynicznym.
Zdjęcie, Patrick Randall, Porites spp.
Zdjęcie:Todd T. Smith 2, Porites sp.
Rozmiar: w akwariach zwykle formują się struktury o wysokości do 10-20 cm. W naturze są znacznie większe, często gatunki rosną w monokulturach pokrywając wielohektarowe połacie populacją jednego gatunku. Tworzą w ten sposób mikroatole. Tam pojedyncze osobniki mogą mieć bardzo rozległe rozmiary (w szerz) - uważa się że przykłądowy dosyć wiekowy osobnik może mieć średnicę nawet kilku metrów (u pewnych gatunków).
Wymagania: korale te są wrażliwe i bardzo wymagające ale ogólnie uważa się, że są łatwiejsze w uprawie niż akropory, gdyż są m.in. znacznie bardziej odporne na zmienne zasolenie - wahania na poziomie kilku promili w ciągu doby nie powinny im zaszkodzić. Jednak organizmy te nie nadają się do świeżych akwariów. Specjaliści zalecają aby wprowadzać je do w miarę dojrzałych biologicznie systemów (akwariów funkcjonujących minimum 9 miesięcy). Ogólne parametry wody powinny być następujące: optymalna temperatura wody 25-26,5°C, optymalne zasolenie 31-36‰, pH 8,1-8,4, kH 8-9,5, silne oświetlenie, nurt wody również silny. W naturze korale te są spotykane w głębszych partiach stromych ścianach raf, gdzie przepływ wody jest intensywny ale również na otwartych połaciach gdzie woda również ma swobodny i nieograniczony mocny przepływ. Co do oświetlenia - zalecane się używanie specjalistycznych markowych lamp rafowych (czas świecenia 10-12 godzin na dobę). Poryty nie lubią kwaśnej wody (dużych wartości organiki w wodzie) jednakże są w tej kwestii bardziej tolerancyjne od akropor. Korale te nie tolerują także zapylonej wody - musi być w miarę krystaliczna i przejrzysta (konieczna bardzo dobra filtracja mechaniczna). Korale te wymagają dozowania systematycznego różnych suplementów (w tym aminokwasów) oraz wapnia i magnezu, gdyż spore ilości tych związków wyciągają z wody (zaleca się prowadzenie akwarium np. na metodzie Ballinga z automatycznym dozowaniem płynów). Poryty należy osadzać na twardych skałach. W trakcie prac pielęgnacyjnych należy również uważać na twarde gałązki tych korali, którymi można się nawet skaleczyć. Czasami dochodzić może także do przypadkowego odłamania kawałka koralowca (mimo iż są masywne) przy nie uważnych ruchach rękami w zbiorniku. Wtedy najlepiej z odłamanych kawałków zrobić szczepki. Najlepszy wzrost tych korali odbywa się w akwariach, w których rosną poryty samodzielnie bez udziału innych gatunków koralowców.
Tempo wzrostu: średnio-wolne. Według wyników badań naukowców z Australii, poryty na Wielkiej Rafie Koralowej przyrastają około 10-11 mm rocznie - jednak należy pamiętać, że są tam dla nich warunki optymalne. W akwariach tempo to jest zwykle wolniejsze.
Stopień trudności utrzymania: trudny - poryty są polecane jedynie tylko dla wieloletnich doświadczonych akwarystów morskich, którzy mają już doświadczenia w utrzymywaniu korali LPS i potrafią zadbać o stałe i stabilne - powtarzalne parametry wody w akwarium.
Odżywianie: korale te odżywiają się za pomocą drobnych wysuwanych polipów, które wyciągają substancje odżywcze z wody. Dla lepszej kondycji i większych przyrostów zaleca się dozowanie fitoplanktonu co drugi lub trzeci dzień (w tym czasie pompy filtrujące i odpieniacz powinny być wyłączone). W takim przypadku wystarczający czas karmienia to 20-30 minut. Można stosować również sztuczne fluidy i inne pokarmy w płynach w formie odżywek. Aminokwasy można podawać raz na 7-14 dni. Poryty są wyposażone w algi symbiotyczne - zooksantele, dzięki którym korale te mogą odżywiać się dzięki światłu. Zalicza się je do koralowców fotosyntezujących. Bardzo atrakcyjnie świecą w świetle aktynicznym. W dobrze oświetlonych akwariach będą w ten sposób również dodatkowo się odżywiać. Stan koralowca można określić po jego barwie - czym jest ona wyraźniejsza i bardziej fluorescencyjna tym koral jest w lepszej kondycji.
Rozmnażanie: rozmnażają się na różne sposoby: przez samopodział podłużny lub płciowo z zapłodnieniem zewnętrznym. W naturze w synchronizowanej porze rozrodu poszczególne korale produkują żeńskie komórki jajowe lub męskie nasienie. Do zapłodnienia dochodzi w toni wodnej. Tworzą się wówczas planule (orzęsione larwy), które pływają planktonicznie przez okres kilku tygodni po czym osadzają się na twardych powierzchniach tworząc zaczątek nowego koralowca. W akwariach poryty namnaża się poprzez mechaniczny podział korala - najczęściej na małe szczepki. Wystarczy odciąć kawałek (nawet o wielkości 5 cm) i przykleić do skałki lub podstawki. Z czasem uformuje się z niego nowy osobnik, który będzie żyć swoim życiem.
Uwagi: są to koralowce długowieczne w zależności od gatunku są w stanie egzystować nawet ponad 100 lat ciągle notując przyrosty. Jeden ze zbadanych osobników z rafy australijskiej miał ponad 700 lat. Z porytami związek ma wiele gatunków zwierząt a szczególnie upodobały sobie je jako schronienie różne gatunki ryb - przykładowo koral Porites furcata ma wzajemny związek z gatunkami ryb takim jak: Haemulon flavolineatum i Haemulon plumierii.
Ponadto często gatunki Porites służą jako żywiciele robaków choinkowych - np. Spirobranchus giganteus, które nawet przedostają się do akwarystyki jako tzw. pasażer na gapę podczas zakupu korali sprowadzanych z importu. Robaki te wwiercają się w koralowce i w nich zamieszkują.