Nazwa gatunkowa: Striuntius lineatus.
Nazwa polska / nazwa handlowa / nazwy odmian barwnych: brzanka liniowana / brzanka liniowa (rzadko spotykana w handlu akwarystycznym)
Występowanie geograficzne: Azja Południowo-Wschodnia - głównie Półwysep Malajski oraz wyspy Borneo i Sumatra (Malezja i Indonezja).
Wygląd: gatunek drobnej budowy o wrzecionowatym ciele. Charakterystyczną cechą wyglądu są poziome czarne pręgi biegnące przez całe ciało, na tle odcieni złocisto-srebrzystych lub żółtawych. Płetwy są przezroczyste lub lekko zabarwione, często z subtelnymi plamkami. Ryba ma duże oczy i stosunkowo smukły pysk. Wyglądem przypomina większą brzankę pręgowaną - Desmopuntius johorensis.
Rozmiar: dorosłe osobniki osiągają około 4–5 cm długości.
Długość życia: zazwyczaj 3–5 lat w warunkach akwariowych.
Typ środowiska: wolno płynące lub stojące leśne strumienie, rowy i kanały wodne z bujną roślinnością wodną i dużą ilością liści na dnie. W naturalnym środowisku woda jest często brązowa od garbników.
Wymagane parametry wody: pH 6,0–7,5, twardość wody niska do umiarkowanej (GH 2–10). Wskazane jest stosowanie dodatku garbników i naturalnych dekoracji (korzenie, liście) dla stworzenia środowiska czarnych wód.
Temperatura: 22–28°C, najlepiej utrzymywać w okolicach 24–26°C.
Zalecany minimalny litraż: 60 l dla niewielkiej grupy 6–8 osobników w akwarium jednogatunkowym; w akwarium towarzyskim – od 80 l w górę.
Zachowanie: gatunek stadny i łagodny – powinien być trzymany w grupie minimum 6-8 sztuk (najlepiej w większej). W grupie ryby prezentują ciekawsze zachowania społeczne i lepsze ubarwienie. Może być trzymany z innymi spokojnymi rybami o podobnych wymaganiach. Nie wykazuje terytorializmu, ale samce mogą czasem prezentować rywalizacyjne zachowania godowe wobec siebie. Nie niszczy roślin, nie kopie w podłożu.
Dieta: wszystkożerna – w naturze odżywia się drobnymi bezkręgowcami, glonami, detrytusem i planktonem. W akwarium chętnie przyjmuje pokarmy suche (płatki, granulaty), mrożone (ochotka, solowiec, rozwielitka, oczlik) i żywe.
Dymorfizm płciowy: samce są smuklejsze, bardziej kontrastowo ubarwione i nieco mniejsze. Samice są pełniejsze w partii brzusznej, zwłaszcza w okresie dojrzewania ikry.
Rozmnażanie: rozmnażanie w akwarium jest możliwe, choć rzadko opisywane. Tarło przebiega klasycznie – samica składa ikrę wśród drobnolistnych roślin lub w gęstwinie mchu, którą zapładnia samiec. Dorosłe osobniki mogą zjadać ikrę, dlatego w celu skutecznego rozmnażania zaleca się przeniesienie rodziców po tarle. Wylęg następuje po 24–48 godzinach, narybek zaczyna swobodnie pływać po kilku dniach. Karmienie należy rozpocząć od pierwotniaków lub wylęgu solowca.
Uwagi: gatunek podobny do Desmopuntius johorensis, ale łatwo od siebie odróżnić obie ryby. Desmopuntius johorensis jest znacznie większy, masywniejszy, posiada więcej poziomych linii na tułowiu i ma dwie pary długich wąsików. Natomiast mniejszy Striuntius lineatus jest bardziej filigranowy, ma dłuższy pyszczek i bardziej wydłużony niższy tułów.