Nazwa gatunkowa: Rasbora einthovenii.
Nazwa polska: brak ustalonej nazwy polskiej; potocznie może być nazywana razborą Einthovena lub razborą brylantową.
Rodzina: Cyprinidae (karpiowate).
Występowanie geograficzne: Azja Południowo-Wschodnia – głównie Półwysep Malajski oraz wyspy Sumatra i Borneo (Indonezja i Malezja).
Wygląd: Rasbora einthovenii to smukła i wydłużona ryba o srebrzystym ciele z charakterystycznym, ciemnym pasem biegnącym wzdłuż całej linii bocznej, który kończy się trójkątną, ciemną plamą przy nasadzie płetwy ogonowej. Powyżej pasa może występować złocisty lub lekko miedziany poblask. Płetwy są przezroczyste z delikatnym, żółtawym lub pomarańczowym zabarwieniem. Ogólny wygląd przypomina popularną Rasbora borapetensis, ale różni się m.in. bardziej strzelistą płetwą grzbietową i delikatniejszym kształtem ciała.
Rozmiar: do 6 cm
Długość życia: zazwyczaj 3–5 lat w warunkach akwariowych
Typ środowiska: zamieszkuje wody stojące lub wolno płynące, zazwyczaj dobrze natlenione, z dużą ilością roślinności wodnej i zacienionych miejsc (np. pod zwisającą roślinnością nadbrzeżną). Występuje zarówno w ciekach leśnych, jak i na otwartych odcinkach rzek.
Wystrój zbiornika: akwarium z ciemnym podłożem, dużą ilością roślin (w tym roślin pływających) oraz elementami imitującymi naturalne środowisko, jak korzenie czy liście, które zapewniają cień i schronienie. Należy unikać zbyt intensywnego oświetlenia.
Wymagane parametry wody: pH 6,0–7,0; miękka do lekko średnio twardej woda (GH 2–10°dGH).
Temperatura: zalecana 23–27°C.
Zalecany minimalny litraż: minimum 80 l dla niewielkiej grupy - np. 10 osobników.
Zachowanie: ryba łagodna i towarzyska, typowo stadna – należy trzymać ją w grupie minimum 8-10 osobników. Najlepiej czuje się w większych ławicach, gdzie wykazuje naturalne zachowania i prezentuje efektowne ubarwienie. Przebywa głównie w środkowej części toni wodnej.
Dieta: wszystkożerna – w naturze żywi się głównie drobnymi owadami, larwami i planktonem. W akwarium chętnie przyjmuje drobne pokarmy suche, mrożone i żywe (np. rozwielitki, larwy ochotki, solowiec). Pokarm powinien być niewielki i wolno opadający, najlepiej podawany w toni.
Dymorfizm płciowy: samice są nieco większe i bardziej zaokrąglone w partii brzusznej; samce smuklejsze, często nieco intensywniej ubarwione, zwłaszcza w okresie godowym.
Rozmnażanie: możliwe, choć nieczęste w akwariach ogólnych. Do tarła potrzebny jest osobny zbiornik tarliskowy (ok. 30–50 l) z miękką, lekko kwaśną wodą, gęstą roślinnością (np. mchy) lub rusztem ikrowym. Tarło odbywa się wśród roślin – ikra składana jest swobodnie i opada na dno. Rodzice nie opiekują się potomstwem i mogą zjadać jaja – po tarle należy ich odłowić. Wylęg pojawia się po 24–36 godzinach. Narybek początkowo bardzo drobny – wymaga karmienia pierwotniakami lub sztuczną zawiesiną.
Uwagi: Rasbora einthovenii to piękna, choć stosunkowo rzadko spotykana w handlu akwarystycznym ryba ławicowa. Ze względu na spokojne usposobienie dobrze nadaje się do zbiorników towarzyskich z innymi drobnymi, łagodnymi gatunkami. Gatunek nieco podobny z kształtu i ubarwienia do tzw. kosiarki.