Nazwa gatunkowa: Desmopuntius johorensis.
Nazwa polska: brzanka pręgowana
Występowanie geograficzne: gatunek ten występuje naturalnie w Azji Południowo-Wschodniej, obejmując południową Tajlandię, Półwysep Malajski (Malezja), Singapur, Sumatrę (Indonezja) oraz Borneo (Malezja, Indonezja i Brunei). Zamieszkuje głównie bagna torfowe, strumienie czarnych wód oraz inne wody stojące, często na obszarach z zatopioną roślinnością i gęstą roślinnością nadbrzeżną.
Wygląd: brzanka pręgowana posiada wydłużone ciało o jasnożółtym lub oliwkowym zabarwieniu, z pięcioma do sześciu wyraźnymi ciemnymi pasami biegnącymi wzdłuż ciała. Brzanka ta posiada dwa pary stosunkowo długich wąsików.
Rozmiar: w warunkach naturalnych dorasta do 8–10 cm długości standardowej, choć niektóre źródła podają maksymalną długość do 12 cm.
Długość życia: przy odpowiednich warunkach akwariowych, brzanka pręgowana może żyć od 5-7 lat.
Typ środowiska: preferuje środowiska z miękką, lekko kwaśną wodą, bogatą w materię organiczną, z obecnością korzeni, liści i gęstej roślinności. W naturze spotykana jest w spokojnych, zacienionych wodach z dużą ilością roślinności.
Wymagane parametry wody: pH: 6,0–7,0, Twardość: 6–12°dGH, Regularne podmiany wody (20–25% tygodniowo) oraz filtracja przez torf są korzystne dla utrzymania optymalnych warunków.
Temperatura: 20–25°C.
Zalecany minimalny litraż: dla grupy 6–10 osobników zalecany jest zbiornik o pojemności co najmniej 120 litrów, z przestrzenią do swobodnego pływania oraz miejscami do ukrycia.
Wystrój zbiornika: zaleca się aranżację z wykorzystaniem korzeni, liści, miękkiego podłoża (np. piasku) oraz roślinności, takiej jak mchy czy rośliny pływające, które zapewnią zacienienie i schronienie.
Zachowanie: brzanka pręgowana to ryba stadna, najlepiej czuje się w grupach liczących co najmniej 6–10 osobników. Jest spokojna i dobrze współżyje z innymi łagodnymi gatunkami ryb. Trzymana pojedynczo jest płochliwa i zestresowana.
Dieta: w naturze jest wszystkożerna, żywiąc się glonami, detrytusem, małymi bezkręgowcami i zooplanktonem. W akwarium chętnie przyjmuje pokarmy żywe, mrożone oraz suche, w tym płatki na bazie spiruliny. Należy unikać przekarmiania, gdyż ryby te są bardzo żarłoczne.
Dymorfizm płciowy: samce są smuklejsze i intensywniej ubarwione niż samice, które są bardziej zaokrąglone, zwłaszcza w partii brzusznej.
Rozmnażanie: tarło odbywa się w wodzie o temperaturze 27–30°C, pH 6,0–6,5 i twardości poniżej 10°dGH. Samica składa około 200 ziaren ikry, z których wylęgają się larwy po około 36 godzinach. Po 5 dniach narybek zaczyna żerować. Rodzice nie opiekują się potomstwem, dlatego po tarle należy je odłowić.
Uwagi: gatunek podobny do Striuntius lineatus, ale łatwo od siebie odróżnić obie ryby. Desmopuntius johorensis jest znacznie większy, masywniejszy, posiada więcej poziomych linii na tułowiu i ma dwie pary długich wąsików. Natomiast mniejszy Striuntius lineatus jest bardziej filigranowy, ma dłuższy pyszczek i bardziej wydłużony niższy tułów.