Spironukleoza jest chorobą pasożytniczą, którą wywołuje wiciowiec Spironucleus elegans. Choroba ta dotyka przedewszystkim pielęgnice amerykańskie, zwłaszcza skalary i dyskowce oraz inne pielęgnice oraz pielęgniczki z Ameryki Środkowej i Południowej. Jest on dosyć ciężka do zdiagnozowania ponieważ jej objawy są tożsame z innymi chorobami ryb akwariowych. Często spironukleoza występuje w parze z kapilarozą lub dziurawicą. Poza tym daje identyczne objawy jak haxamitoza. Spironukleoze może potwierdzić w 100% lekarz weterynarii, który specjalizuje się w chorobach ryb akwariowych za pomocą badania pod mikroskopem np. próbek kału lub śluzu.

Chore ryby tracą na wadze, niezbyt chętnie żerują, występuje czasami zaczerwieniony odbyt, pojawiają się ciągnące długie odchody (przeźroczyste lub białawe), poruszają się apatycznie. Nie leczona choroba doprowadza do śmierci. 

Leczenie najlepiej podjąć w osobnym zbiorniku bez roślin i podłoża. W sklepach akwarystycznych są dostępne leki w postaci preparatów na wiciowce a nawet niekiedy specjalnie dedykowane pod spironukleoze, które pozwalają na wyleczenie chorych ryb w początkowych stadiach chorobowych. Leczenie w zależności od preparatu trwa zazwyczaj 7-14 dni. Dobre wyniki przynosi również metronidazol (lek na receptę, przeznaczony dla ludzi). Natomiast w akwarium ogólnym (bez ryb) należy podnieść temperaturę nawet do 35°C, która przyczyni się do stopniowej redukcji wiciowców. Co 2-3 dni w tym zbiorniku należy dezynfekować wodę (nadmanganianem potasu, jodyną, chloraminą). Najlepsze efekty przynosi naprzemienne stosowanie tych środków. 

Zapobieganie polega głównie na stosowaniu kwarantanny u nowo nabytych ryb i profilaktyce. Ryby powinny być trzymane w dobrych warunkach sanitarnych, należy dbać o regularne podmiany wody i właściwe odżywianie. Większość ryb jest odporna na tego wiciowca, gdy posiada odpowiedni poziom odporności. Stąd należy zapewnić odpowiednią, zróżnicowana dietę, bogatą w witaminy i mikroelementy. Dobrym posunięciem jest przygotowywanie własnych miksów pokarmowych dla pielęgnic. Zaobserwowano, że nosicielami wiciowców Spironucleus elegans są często skalary, które nie chorują na spironukleoze. Stąd istnieją poglądy by nie łączyć skalarów z dyskowcami w jednym zbiorniku, gdyż dyskowce / paletki nie są odporne na te pasożyty.

Uwaga: w tekście nie ma zamieszczonego dawkowania leków, ponieważ każdy gatunek ma inną tolerancję na dany lek, który w zbyt dużym stężeniu jest tak naprawdę trucizną. Delikatne gatunki jak np. niektóre pielęgniczki amerykańskie wymagają mniejszego dawkowania w przeciwieństwie do ryb bardziej odpornych jak np. gupiki. Po za tym inne dawkowanie stosuje się dla ryb małych, inne dla średnich i jeszcze inne dla dużych. Nie można również stosować takich samych stężeń leków dla ryb dorosłych i młodych, a zwłaszcza narybku. Dlatego informacje na temat stosowania jak i dawkowania konkretnych leków należy zasięgnąć u weterynarza lub z ulotki dołączonej do danego leku.

Zgoda na pliki cookie i przetwarzanie danych

Na naszej stronie internetowej używamy plików cookie. Niektóre z nich są niezbędne dla funkcjonowania strony, inne pomagają nam w ulepszaniu tej strony i doświadczeń użytkownika (Tracking Cookies). Możesz sam zdecydować, czy chcesz zezwolić na pliki cookie. Należy pamiętać, że w przypadku odrzucenia, nie wszystkie funkcje strony mogą być dostępne.