Cherax albidus - odmiana Blue Pearl.
Nazwa gatunkowa: Cherax albidus.
Nazwa polska / nazwa handlowa / nazwy odmian barwnych: brak.
Występowanie geograficzne: południowo-zachodni skraj Australii.
Wygląd: znanych jest kilka odmian barwnych - biała, błękitna, niebieska, beżowa, czarna. Zwykle raki są ubarwione jednolicie z miejscami o mocniejszej lub słabiej zarysowanej barwie. Uwagę zwracają bardzo duże szczypce w stosunku do reszty ciała.
Rozmiar: do 13 cm (licząc bez szczypiec i wąsów).
Długość życia: brak danych.
Typ środowiska: występuje zwłaszcza w rowach oraz kanałach irygacyjnych na polach rolniczych, także w strumieniach i niewielkich rzekach.
Zobacz także:
Artykuł - jak urządzić rakarium (kliknij aby przejść)
Wymagane parametry wody: brak danych. Zaleca się pH powyżej obojętnego.
Temperatura: zaleca się 23-25°C. Spadek aktywności we wskazanej temperaturze może świadczyć o niedostatecznym dotlenieniu wody (wówczas należy wyposażyć zbiornik w dodatkowe napowietrzanie wody).
Zalecany minimalny litraż: zależny od wielkości raków i wystroju zbiornika. Samotnie trzymany dorosły rak zadowoli się akwarium 80 litrowym. Dla kilku osobników wystarczy zbiornik o długości 120 cm (minimum 160-200 litrów). Kluczowa jest powierzchnia dna, która jest ważniejsza niż wysokość akwarium, ponieważ raki poruszają się po dnie.
Zachowanie: unika toni wodnej trzymając się dna. Raczej będzie polować na ryby, mięczaki, skorupiaki i inne zwierzęta wodne. W akwariach raki te mogą uszkadzać rośliny, dlatego jako dekoracji należy użyć kamieni i korzeni ze żwirowym podłożem (w miękkim podłożu raki będą nieustannie kopać i mącić wodę), ewentualnie wystroju z liści. Warto przygotować kilka kryjówek. Wymagane jest przykrycie akwarium.
Dieta: wszystkożerne - zjadają roślinność wodną oraz różnego rodzaju makroglony (nitkowate, wstęgowate itp.). Z pokarmów mięsnych spożywają: padlinę, mięso mięczaków (można co pewien czas podawać żywe lądowe ślimaki), kiełże, krewetki, filety rybne. W naturze zwierzęta te żywią się także gnijącymi szczątkami z detrytusu.
Dymorfizm płciowy: u obu płci występują różnice anatomiczne w budowie narządów płciowych i ich umiejscowieniu.
Rozmnażanie: tarło jest dosyć brutalne tak jak u większości raków. Samiec chwyta samicę za jej szczypce i rzuca ją na grzbiet. W trakcie tej czynności może nawet odciąć jej niektóre odnóża (które z czasem odrastają). W trakcie kopulacji samiec zostawia spermatofory wokół otworu płciowego samicy. Samica po złożeniu jaj pod swój odwłok i zapłodnieniu ich przez spermatofory inkubuje je przy sobie. Po pewnym czasie następuje wyklucie młodych osobników, które początkowo trzymają się przy samicy by z czasem się usamodzielnić.
Uwaga: forma niebieska bywa mylona z rakiem Cherax destructor. Jednak mapa występowania obu gatunków w Australii się nie pokrywa - dlatego laicy mogą łatwo odróżnić oba raki, pytając importera o miejsce odłowu. Osoby bardziej obeznane w tematyce raczej wyraźnie odróżnia oba gatunki po różnicach w budowie anatomicznej.