Xenotilapia bathyphila

Nazwa gatunkowa: Xenotilapia bathyphila.

Nazwa polska: brak.

Występowanie geograficzne: gatunek endemiczny, w naturze występuje tylko w afrykańskim Jeziorze Tanganika.

Kliknij, aby przejść do opisu Jeziora Tanganika

Wygląd: głowa zaokrąglona, pysk ma położenie dolne, oczy bardzo duże, istnieje kilka odmian barwnych. Na płetwie grzbietowej występuje wyraźny rysunek.

Rozmiar: do 10-11 cm.

Długość życia: brak danych (kilka lat).

Typ środowiska: głębsze warstwy (25-35 m.) z miękkim piaszczystym dnem.

Wymagane parametry wody: pH 7,9-9.

Temperatura: toptymalnie 24-26°C.

Zalecany minimalny litraż: 240 l. dla jednego haremu (1+3) lub 375 l. dla dwóch haremów.  skałami.

Wystrój zbiornika: na dno kilku centymetrowa warstwa piasku, w przypadku trzymania dwóch haremów najlepiej wydzielić dwa rewiry w środku zbiornika przedzielone skałami. Ryby nie niszczą roślin - można posadzić anubiasy, nurzańce itp.

Zachowanie: samce są bardziej wybarwione gdy są co najmniej dwa haremy w zbiorniku. Gatunek przesiewa piasek w poszukiwaniu pożywienia. Ryby w odniesieniu do innych gatunków z Jeziora Tanganika są względnie mało agresywne. Nie należy łączyć różnych gatunków z rodzaju Xenotilapia w jednym zbiorniku.

Dieta: mięsożerne - w naturze zooplankton, w akwarium ich posiłkiem powinny być mrożonki (rozwielitka, solowiec, wodzień, oczliki, lasonogi, drobne krewetki), pokarmy żywe oraz okazjonalnie specjalistyczna sucha karma dedykowana dla mięsożernych ryb z Tanganiki (przed podaniem długo namaczana).

Dymorfizm płciowy: dorosłe samce są bardziej wybarwione i nieznacznie większe.

Rozmnażanie: łatwe, do tarła dochodzi przy podłożu. Samica inkubuje ikrę przez okres około 21 dni. Natomiast samiec również pomaga w wychowaniu maluchów ale jego rola bardziej polega na pilnowaniu terytorium swojej rodziny. W jednym miocie zazwyczaj przychodzi na świat 15-25 sztuk narybku. Młode można skarmiać silnie rozdrobnionym pokarmem suchym i wylęgiem solowca.

Uwagi: brak.