cyphotilapia 367

Zdjęcie: Piotr Chodzi, Cyphotilapia sp. - dorosłe osobniki.

Nazwa gatunkowa: Cyphotilapia spp.

Nazwa polska: brak.

Występowanie geograficzne: w Jeziorze Tanganika (Afryka).

Wygląd: tułów krępy, pysk duży, długa płetwa grzbietowa, płetwy z wyjątkiem ogonowej mają zaostrzony kształt. W zasadzie rozróżnia się dwa główne gatunki: Cyphotilapia gibberosa (posiada 6 pionowych ciemnych pasów na tułowiu) i Cyphotilapia frontosa (6-7 pionowych ciemnych pasów). Między oboma gatunkami różnice w wygladzie są niewielkie. Każdy gatunek ma po kilkanaście wariantów barwnych. Ryby młode wyglądają nieco inaczej niż ryby dorosłe. Najpopularniejsza kolorystyka i jednocześnie podstawowa to biały tułów, czarne pasy, błękitne lub fioletowe płetwy. Dorosłe osobniki ciemnieją i pasy na ciele są mniej zauważalne. Ryby młode są znacznie atrakcyjniejsze z wyglądu a ich kolorystyka jest bardziej jaskrawa, natomiast dorosłe osobniki stają się wyraźnie "brzydsze" a ich wygląd staje się bardziej monstrualny.

Rozmiar: Cyphotilapia frontosa samiec 28-30 cm (w naturze do 35 cm), samica 23-25 cm (w naturze do 29 cm). Cyphotilapia gibberosa samiec do 25 cm, samica 21 cm. 

Długość życia: brak danych

Typ środowiska: Cyphotilapia frontosa spotykana na głębokości 6-120 m wśród gruzowisk a w zasadzie nad nimi zwykle w odległości 1-3 metrów. Cyphotilapia gibberosa z reguły bytuje na głębokościach 30-50 m.

Wymagane parametry wody: woda twarda, zalecane PH 8,0-9,0.

Temperatura: 24-26°C.

Zalecany minimalny litraż: minimum 720 l. w akwarium jednogatunkowym przy 7-8 osobnikach (2 samce + 5-6 samic), minimum 1000-1200 l. w akwariach wielogatunkowych. Akwarium w obu przypadkach musi mieć minimalną długość 2 metry. 

Zachowanie: gatunek należy trzymać w haremach (1 samiec + 3-4 samice). Ryby są ruchliwe i muszą mieć sporo miejsca do pływania. Należy trzymać je w stadzie w ilości minimum 8 osobników.  Zaleca się jednak grupę składającą się z kilkunastu sztuk - wówczas ryby są mniej płochliwe. Oswietlenie powinno być słabe - stłumione w zbiorniku akwariowym, gdyż w silnym świetle ryby będą się płoszyć.

Dieta: wszystkożerne z przewagą pokarmów mięsnych - w naturze żywią się martwą materią organiczną, glonami, mięczakami, skorupiakami, małymi rybami. W akwariach można podawać im stynkę (zwłaszcza dorosłym osobnikom), krewetki, kryl, kiełża, dżdżownice, siekane filety rybne. Pokarmy suche należy podawać jako uzupełnienie diety - powinny to być miękkie granulaty (także z dodatkiem glonów).

Dymorfizm płciowy: samiec jest większy, posiada garb na czole (dorosłe osobniki).

Rozmnażanie: do tarła podchodzą ryby po ukończeniu 2 lub 3 lat. Zapłodnioną ikrę samica inkubuje w pysku przez półtora miesiąca. Ilość młodych wynosi od kilkunastu do ok. 50 sztuk. Po wykluciu młode żywią się zawiesiną pokarmową, którą samica wytwarza w pysku. Po sześciu tygodniach inkubacji młode są wypuszczane z pyska i od tej chwili radzą sobie same.

Uwagi: Cyphotilapie są najbardziej znanymi rybami (szczególnie z wyglądu) pochodzącymi z Jeziora Tanganika i to pomimo tego, że ich hodowla nie jest zbyt popularna, gdyż wymaga badzo dużego zbiornika. Ryby te często goszczą w oceanariach, reprezentując faunę wodną Tanganiki i są przez to odbierane jako symbol tego akwenu tak jak np. złote rybki w akwarystyce słodkowodnej.

Cyphotilapia spp 566

Zdjęcie: Grzegorz Horbaciuk, Cyphotilapia sp.

Cyphotilapia gibberosa 45

Zdjęcie: Sławomir Gurski, Cyphotilapia frontosa, młody osobnik.

Cyphotilapia frontosa 56

Zdjęcie: Bartosz Krajewski, Cyphotilapia frontosa (odmiana Burundi) dorosły samiec.

Cyphotilapia 391

Zdjęcie: D.Z.D.M.

Zgoda na pliki cookie i przetwarzanie danych

Na naszej stronie internetowej używamy plików cookie. Niektóre z nich są niezbędne dla funkcjonowania strony, inne pomagają nam w ulepszaniu tej strony i doświadczeń użytkownika (Tracking Cookies). Możesz sam zdecydować, czy chcesz zezwolić na pliki cookie. Należy pamiętać, że w przypadku odrzucenia, nie wszystkie funkcje strony mogą być dostępne.