Nazwa polska: brak - w użyciu są nazwy łacińskie.

Ogólna charakterystyka: płaski wolno żyjący koralowiec typu LPS.

Występowanie geograficzne: Południowo-zachodni Pacyfik (wody Tajlandii, Indonezji, Malezji, Australii, Filipin, Papui Nowej Gwinei).

Opis: koral zbudowane jest z twardego szkieletu z węglanu wapnia oraz węglanu magnezu. Ma zaokrąglony, płaski, lekko wypukły kształt (dyskowaty). Na zewnątrz jest obrośnięty miękką tkanką. W środku dysku znajduje się "mordka" - otwór gębowy, który ma formę podłużnej szczeliny. Koral wysuwa, miękkie, długie, grube i tępe na końcach macki. Wygląda jak "omackowana fungia". Przy całkowicie wyciągniętych mackach Heliofungia sprawia wrażenie kulistego korala (a nie płaskiego). Wygląd przypomina wówczas jeża. Macki są z reguły powyciągane w trakcie dnia i koral wygląda dosyć atrakcyjnie.

Kolorystyka jest najczęściej jednobarwna - zielona, biała, fioletowa, różowa, beżowa, brązowa. Wiele odmian ma końcówki macek zaznaczone innym pastelowym kolorem - najczęściej białym. Zdarzają się również w sprzedaży formy dwukolorowe ale są one niezwykle rzadkie.

Koral ten w naturze prowadzi wolny tryb życia co oznacza, że nie jest przytwierdzony do podłoża i daje się ponosić prądów wodnym (przenosi się w inne miejsca na niewielkie odległości). W akwariach raczej tego zjawiska nie zaobserwujemy, gdyż uniemożliwia to stały niezmienny ruch wody w akwarium. Jednak mimo to można zaobserwować, że czasem przesunie się nieznacznie. W naturze prądy wodne często ulegają zmianom np. z powodu kierunku wiatru lub pory przypływu / odpływu i tą właśnie okoliczność może wykorzystać koralowiec żeby zmienić swoje miejsce. Koral preferuje płaskie miękkie podłoża, spotykany jest w środowisku rafowym jak i międzyrafowym a nawet w piaszczystych lagunach czy zatokach o mniejszym ruchu wody. 

Uwaga - Heliofungia jest koralem agresywnym i nie toleruje innych korali wokół siebie, parząc je aż do uśmiercenia.

Rozmiar: w akwariach do ok. 15-20 cm średnicy podstawy (szkieletu).

Wymagania: ogólne parametry wody powinny być mniej więcej takie jak w przypadku innych koralowców: optymalna temperatura wody 23-27°C, optymalne zasolenie 33-36‰, pH 8,0-8,4, nurt umiarkowanie umiarkowanie słaby lub słaby - stały silniejszy strumień wody łatwo uszkadza miękką tkankę. Koralowce te preferują oświetlenie umiarkowane. Żyją co prawda w płytkich nasłonecznionych wodach ale pamiętać należy, że bytują przy dnie, często pomiędzy głazami czy skałami gdzie dociera nieco mniej światła. Mimo to organizmy te mogą się również przyzwyczaić stopniowo do mocniejszego oświetlenia. W akwariach formom należy wybierać im osłonięte miejsca od prądu wody na płaskim podłożu (najlepiej na miękkim piaskowym lub piaskowo-żwirowym dnie). Preferują płaskie powierzchnie - nie lubią gdy ich tkanka jest zaginana przez krzywiznę skał. Zaleca się wprowadzanie tych zwierząt do w miarę stabilnych systemów (akwariów pracujących minimum 12 miesięcy).

Tempo wzrostu: wolne.

Stopień trudności utrzymania: trudny / bardzo trudny w uprawie. 

Odżywianie: korale te są dosyć żarłoczne i należy je dokarmiać cyklicznie grubszym pokarmem - nawet stynką lub krewetką. Podczas karmienia należy zrobić w zbiorniku pauzę filtracyjną - na czas ok. 30 minut. Można karmić także mniejszym pokarmem: solowcem, lasonogiem, wodzieniem. Wówczas należy wyłączyć pompę obiegową, filtry (jeżeli istnieją) i odpieniacz aby sprzęty te nie wyłapały pokarmu nim nakarmi się koral. Uważa się, że omawiane organizmy są typowymi koralami mięsożernymi.

Ponadto koralowce te są wyposażone w algi symbiotyczne - zooksantele, dzięki którym mogą się dodatkowo odżywiać dzięki światłu. Jednak ten typ pożywienia nie pokrywa w całości zapotrzebowanie tych organizmów na energię - stąd konieczne jest dokarmianie. Korale te zalicza się je do koralowców fotosyntezujących. 

Rozmnażanie: w naturze rozród korali fungiowatych odbywa się głównie poprzez masową produkcję gamet w okresie rozrodczym, który jest wspólny dla tego samego gatunku na danym obszarze. Pojedyncze osobniki są rozdzielnopłciowe i produkują gamety żeńskie lub męskie (w wielu tysiącach sztuk) ale występuje również sposób rozrodu, w którym poszczególne osobniki są hermafrodytami i produkują jednocześnie gamety męskie i żeńskie. Do zapłodnienia dochodzi w toni wodnej. Zarodki formują się w planule - orzęsione larwy, które następnie przez kilka tygodni żyją planktonicznie. Docelowo osiadają one na powierzchniach i przemieniają się z czasem w postać korala.

Akwaryści sztucznie namnażają te koralowce poprzez mechaniczny podział korala na więcej osobników ale jest to bardzo trudna akcja w praktyce. Do tego celu najczęściej używa się narzędzi warsztatowych - toporki, młotki, przecinaki, ciężkie nożyce. Natomiast tkankę miękką należy ciąć ostrymi nożyczkami. Specjaliści zalecają aby dzielić dysk korala symetrycznie na dwie równe części tnąc przez szczelinę gębową. Wówczas otrzymane w ten sposób dwa osobniki powinny się regenerować i utworzyć dwa oddzielne żywe organizmy. Będzie to rozmnożenie poprzez "kopiowanie". Takie bliźniacze osobniki nigdy nie będą się wzajemnie parzyć.

Uwagi: korale tego typu wymagają nieco uwagi i systematycznej kontroli oraz ręcznego karmienia dlatego nie poleca się ich mało doświadczonym akwarystom. Są dosyć trudne w utrzymaniu i kapryśne. Nie tolerują zwierząt, które chcą w nich zamieszkać jak np. błazenki. Ryby te wabią się długimi mackami korala. Heliofungia jednak z reguły nie jest w stanie się przyzwyczaić do tego typu lokatorów i wówczas stara się nie otwierać, co prowadzi do jej ciągłego stresu i problemów z odżywianiem.