Ogólna charakterystyka: koralowiec miękki o formie grzybkowej z pierzastymi mackami.

Występowanie geograficzne: Parazoanthus gracilis - Indo-Pacyfik (prawdopodobnie spotykany również w południowo-wschodniej części Morza Śródziemnego, gdzie dotarł przez Kanał Sueski. Natomiast - Parazonthus axinellae występuje w  Atlantyku - głównie na zachodnim wybrzeżu Afryki oraz w Morzu Śródziemnym.

Opis: Oba gatunki są nieco do siebie podobne. Koralowiec składa się z połączonych ze sobą pierzastych grzybków o długich trzonkach. Dysk grzyba ma na obrzeżach pierzaste macki (długie i cienkie). Grzybki w zależności od gatunku, odmian a nawet od warunków mogą rosnąć ciasno obok siebie lub luźno ale zwykle są ze sobą połączone na podłożu. Przytwierdzają się do twardych powierzchni. Z wyglądu przypominają nieco ukwiały i w niektórych krajach Śródziemnomorskich są nawet za takie uważane przez lokalną ludność. W środku dysku znajduje się otwór gębowy. Kolorystyka obu gatunków oscyluje wokół barwy białej, kremowej, żółtej, rudej, jasno pomarańczowej, beżowej, jasno brązowej. 

Rozmiar: w akwariach przeważnie pojedynczy dysk osiąga 2-3,5 cm średnicy, macki są zwykle 2 razy dłuższe niż średnica dysku.

Wymagania: ogólne parametry wody takie jak w przypadku innych koralowców: optymalna temperatura wody 23-27°C, optymalne zasolenie 30-36‰, pH 7,9-8,4. Koralowce te są raczej mało wymagające jeżeli chodzi o warunki wodne. Preferują umiarkowany prąd wody, który nie powinien naginać stopek grzybów. Lepiej rosną w dolnych partiach zbiornika - na samej górze wysokich skał zwykle nie tolerują mocnego oświetlenia.

Tempo wzrostu: średnie do umiarkowanie szybkiego.

Stopień trudności utrzymania: łatwy / średni. 

Odżywianie: korale te odżywiają się wyciągając substancje odżywcze z wody. Nie trzeba ich niczym dokarmiać, aczkolwiek dokarmianie raz lub dwa razy w tygodniu spowoduje, że będą one w znacznie lepszej kondycji. Podawać można fitoplankton lub zawiesinę z zooplanktonu. Podczas karmienia należy wyłączać pompy filtrujące i odpieniacz. Czas karmienia, który jest wystarczający to ok. 30 minut. Parazoanthusy odżywiają się także w mniejszym stopniu również samoczynnie - także poprzez zooksantele (glony symbiotyczne) za pomocą, których odżywiają się produkując w ten sposób niezbędne substancje odżywcze wewnątrz swojej tkanki.

Rozmnażanie: w akwariach koralowiec potrafi się dzielić, rozsiewać i przesuwać obszarowo zajmując nowe miejsca na skałach. Koralowiec tworzy połaciowe kolonie grzybków. Akwaryści namnażają je sztucznie poprzez mechaniczny podział - oddzielając grzybki od głównej kolonii. Podstawę takiego grzybka wystarczy osuszyć papierowym ręcznikiem i przykleić klejem cyjanoakrylowym do suchej skałki - wówczas będzie to zaczątek nowego koralowca, który z czasem będzie się rozrastać.

Uwagi: Parazoanthusy nie są dokładnie zbadane pod kątem zawartości toksyn dlatego zaleca się przy nich profilaktyczne środki ostrożności. Należy zakładać, że mogą one zawierać paliotoksynę tak jak spokrewnione Zoanthusy. Wielu akwarystów doznało w przeszłości zatrucia w trakcie klejenia główek korali zoanthuso podobnych do skały lub usuwania ich grzybków z akwarium. Najczęściej źródłem zatrucia było wkładanie rąk akwarysty do akwarium z nie całkiem zaleczoną raną przez co toksyna dostawała się do krwioobiegu. Do zatruć dochodziło także w trakcie pryśnięcia płynu z grzybka do oka lub nawet wdychania powietrza w trakcie fragowania koralowca. Dlatego też zawsze przy wszelkich pracach z koralowcami tego typu należy być wyposażonym w maseczkę ochronną, gogle i gumowe rękawiczki. Ponadto rozdzielanie główek (grzybków) czy klejenie ich powinno odbywać się najlepiej na wolnym powietrzu lub w dobrze wentylowanym pomieszczeniu. Po zakończeniu prac każdy akwarysta powinien dokładnie umyć sobie ręce i twarz (w takiej właśnie kolejności). Pozwoli to na uniknięcie ewentualnego zatrucia organizmu. Parazoanthusy ze względu na wymagane środki ostrożności związane z obecnością toksyny nie są polecane początkującym akwarystom.