Jest to choroba pasożytnicza wywoływana przez wiciowce z rodzaju Hexamita. Są to wiciowce, które żyją w resztach pokarmowych, mule i odchodach ryb. Ryby o odpowiednim poziomie odporności wykazują naturalna obronę na tą chorobę. W akwariach mocno zanieczyszczonych z rybami w niezbyt dobrej kondycji wiciowce te dostają się do układu pokarmowego osłabionych ryb, gdzie silnie mnożą się w ich jelitach. Ryby wówczas są nieco opuchniętę, pojawiają się jasne, długie, smugowate i ciągnące się odchody. Ponadto na grzbiecie i głowie doznają wewnętrznych uszkodzeń - skóra pęką, pojawiają się dziury, które z czasem mogą przeradzać się we wrzody, ponieważ miejsca te są narażone wówczas na infekcje bakteryjne, wirusowe lub grzybicze. Ryby tracą apetyt, stają się apatyczne i płochliwe, ukrywają się wśród dekoracji. Nieleczona haxamitoza prowadzi do śmierci ryb. 

W sklepach akwarystycznych są dostępne leki na wiciowce. Niekiedy spotkać można preparaty dedykowane do leczenia haxamitozy. Dobre wyniki przynosi zastosowanie metronidazolu (lek przeznaczony dla ludzi dostępny na receptę). Leczenie powinno odbywać się w osobnym zbiorniku leczniczym aż do ustąpienia wszystkich objawów chorobowych. W tym czasie akwarium ogólne powinno być dobrze wyczyszczone z osadów, filtry powinny być odmulone. Temperaturę należy podnieść do nawet 32-34°C.  W tym czasie należy także przeprowadzić kilkukrotną dezynfekcję wody (nadmanganian potasu, jodyna lub chloramina). Zapobieganie polega na kwarantannie nowo nabywanych ryb, utrzymywaniu czystości w zbiorniku (regularne podmiany i odmulanie), rezygnacji ze skarmiania pokarmami żywymi mającymi kontakt z mułem w środowisku naturalnym jak oczliki, ochotka, tubifex itp.

Z uwagi na podobne objawy haxamitoza jest mylona ze spironukleozą (ciągnące jasne odchody) i dziurawicą (zmiany na głowie).

Uwaga: w tekście nie ma zamieszczonego dawkowania leków, ponieważ każdy gatunek ma inną tolerancję na dany lek, który w zbyt dużym stężeniu jest tak naprawdę trucizną. Delikatne gatunki jak np. niektóre pielęgniczki amerykańskie wymagają mniejszego dawkowania w przeciwieństwie do ryb bardziej odpornych jak np. gupiki. Po za tym inne dawkowanie stosuje się dla ryb małych, inne dla średnich i jeszcze inne dla dużych. Nie można również stosować takich samych stężeń leków dla ryb dorosłych i młodych, a zwłaszcza narybku. Dlatego informacje na temat stosowania jak i dawkowania konkretnych leków należy zasięgnąć u weterynarza lub z ulotki dołączonej do danego leku.

Zgoda na pliki cookie i przetwarzanie danych

Na naszej stronie internetowej używamy plików cookie. Niektóre z nich są niezbędne dla funkcjonowania strony, inne pomagają nam w ulepszaniu tej strony i doświadczeń użytkownika (Tracking Cookies). Możesz sam zdecydować, czy chcesz zezwolić na pliki cookie. Należy pamiętać, że w przypadku odrzucenia, nie wszystkie funkcje strony mogą być dostępne.