Kapilaroza powodowana jest przez wiciowce z rodzaju Capillaria, które namnażają się w jelitach ryb. Jaja wiciowców są wydalane wraz z kałem do wody i stają się przyczyną zarażenia kolejnych ryb. Chore osobniki wykazują podobne objawy jak przy spironukleozie. Ryby chudną, tracą apetyt, stają się apatyczne, występują u nich długie ciągnące się odchody (jasne, szare, beżowe lub białawe), niekiedy następuje pociemnienie skóry. Nie leczona kapilaroza prowadzi do śmierci ryb. Dotyka ona przede wszystkim ryby z rodzin pielęgnicowatych, a zwłaszcza dyskowce i skalary.

Do leczenia używa się preparaty, które zawierają substancję czynną - levamisol (dostępne w sklepach akwarystycznych oraz u weterynarzy). Rozcieńczony lek należy wkraplać także do pokarmu, tak aby dostał się w większym stężeniu do układu pokarmowego ryb. Leczenie należy przeprowadzać w osobnym zbiorniku leczniczym bez roślin, podłoża i dekoracji. Akwarium ogólne powinno pozostać przez minimum 2 tygodnie bez obsady rybnej ze znacznie podniesioną temperaturą - nawet do 33-35°C. W tym czasie należy dokładnie odmulić zbiornik z resztek i odchodów i co 2-3 dni przeprowadzać dezynfekcję wody - najlepiej naprzemiennie za pomocą jodyny, chloraminy i nadmanganianu potasu. Ponieważ kapilaroza często występuje równolegle ze spironukleozą stąd zaczęto projektować preparaty akwarystyczne w taki sposób aby działały jednocześnie na oba rodzaje wiciowców (Spironucleus i Capillaria).

Zapobieganie polega na stosowaniu kwarantanny u nowo nabytych ryb oraz nie stosowaniu pokarmów żywych, które mogą przenosić wiciowce (w tym także małych ryb przeznaczonych na żywy pokarm). Ponadto obsada rybna powinna być trzymana w odpowiednio dobrych warunkach sanitarnych. Należy dbać o regularne podmiany wody i właściwe odżywianie. Sprawą kluczową jest właściwa odporność u ryb, stąd należy zapewnić odpowiednią zróżnicowana dietę, bogatą w witaminy i mikroelementy. Dobrym posunięciem jest przygotowywanie własnych miksów pokarmowych dla pielęgnic. 

Uwaga: w tekście nie ma zamieszczonego dawkowania leków, ponieważ każdy gatunek ma inną tolerancję na dany lek, który w zbyt dużym stężeniu jest tak naprawdę trucizną. Delikatne gatunki jak np. niektóre pielęgniczki amerykańskie wymagają mniejszego dawkowania w przeciwieństwie do ryb bardziej odpornych jak np. gupiki. Po za tym inne dawkowanie stosuje się dla ryb małych, inne dla średnich i jeszcze inne dla dużych. Nie można również stosować takich samych stężeń leków dla ryb dorosłych i młodych, a zwłaszcza narybku. Dlatego informacje na temat stosowania jak i dawkowania konkretnych leków należy zasięgnąć u weterynarza lub z ulotki dołączonej do danego leku.

Zgoda na pliki cookie i przetwarzanie danych

Na naszej stronie internetowej używamy plików cookie. Niektóre z nich są niezbędne dla funkcjonowania strony, inne pomagają nam w ulepszaniu tej strony i doświadczeń użytkownika (Tracking Cookies). Możesz sam zdecydować, czy chcesz zezwolić na pliki cookie. Należy pamiętać, że w przypadku odrzucenia, nie wszystkie funkcje strony mogą być dostępne.