Nazwa gatunkowa: Macrognathus aculeatus.
Nazwa polska: długonos ciernisty.
Występowanie geograficzne: Azja Południowo-wschodnia (na terenie Tajlandii, Kambodży, Laosu, Wietnamu i południowych Chin).
Wygląd: kształt ciała podłużny, wstęgowaty nie przypominający typowego tułowia ryby. Pyszczek spiczasty, przypominający długi nos. Kolorystyka ciała zwykle beżowa, brązowa lub szara. Na płetwie grzbietowej zwykle wystepuje kilka plamek (tzw. pwaich oczek). Długonosy cierniste mogą być jednolite kolorystycznie, mogą mieć ciemne linie wzdłuż ciała lub drobne ciemniejsze plamki pigmentowe - wygląd jest zależny od odmiany.
Rozmiar: do 30 cm.
Długość życia: maksymalnie 10-15 lat.
Typ środowiska: spokojne wody (leniwie płynące rzeki, jeziora) zazwyczaj z piaszczystym dnem i roślinnością przybrzeżną.
Wymagane parametry wody: tolerowane pH 6,5-8,5 oraz GH 5-20.
Temperatura: tolerowane 22-28°C.
Zalecany minimalny litraż: 250-300 l. zbiornik powinien mieć minimalną długość 120 cm.
Zachowanie: spokojne - można go trzymać w akwarium wielogatunkowym z takimi rybami, które nie zmieszczą mu się w pyszczku. Może polować na narybek i małe mikro gatunki ryb (danio perłowe, mikrorazborki a nawet bystrzyki Amandy czy gupiki Endlera). Z reguły bywa terytorialny dla przedstawicieli swojego gatunku. W 300 litrowym zbiorniku towarzyskim można pielęgnować jednego osobnika tego gatunku. Młode długonosy mogą żyć wspólnie, w momencie gdy przekroczą kilkanaście centymetrów długości będą ze sobą walczyć o terytorium. Ryba ta jest bardzo inteligentna, potrafi rozpoznać hodowcę. Z natury bywa lekko płochliwa ale można ją przyzwyczaić do karmienia pensetą. Uwielbia różnego rodzaju kryjówki.
Dieta: mięsożerne - najchętniej zjadają pokarmy żywe i mrożone takie jak larwy owadów, wodzień, dafnię, artemię i tym podobne. Niektóre osobniki nie reagują na pokarmy suche.
Dymorfizm płciowy: trudny do rozróżnienia, samice podczas tarła są bardziej pełne w partiach brzusznych.
Rozmnażanie: trudne - aby pobudzić ryby do tarła należy zrobić podmianę wody i obficie karmić wcześniej pokarmem żywym. Podczas tarła ryby energicznie ganiają się, po czym samica składa ikrę zazwyczaj wśród roślin, którą następnie samiec zapładnia.
Uwagi: w Polsce przez akwarystów określany także jako węgorek lub węgorzyk.
Tekst: Karol Skalski, zdjęcia: Tommy Aquario.