Cherax holthuisi 744

Nazwa gatunkowa: Cherax holthuisi.

Nazwa polska / nazwa handlowa / nazwy odmian barwnych: rak morelowy, rzadziej - cheraks morelowy (jest to nazwa handlowa od najpopularniejszej formy barwnej dostępnej w handlu).

Występowanie geograficzne: gatunek endemiczny ze słodkowodnej Jeziora Aitinjo w Zachodniej Papui, administrowanej przez Indonezję.

Wygląd: znanych jest kilka odmian barwnych - biała, pomarańczowa, żółta, morelowa, łososiowa. Zwykle raki są ubarwione jednolicie z miejscami o mocniejszej lub słabiej zarysowanej barwie. Uwagę zwracają bardzo duże szczypce w stosunku do reszty ciała.

Rozmiar: jeden z mniejszych gatunków z rodzaju Cherax - samce do 9 cm, samice mniejsze do 8 cm (licząc bez szczypiec i wąsów). 

Długość życia: prawdopodobnie kilka lat.

Typ środowiska: słodkowodne endemiczne jezioro otoczone górami i lasami deszczowymi.

Zobacz także:

Artykuł - jak urządzić rakarium (kliknij aby przejść)

Wymagane parametry wody: brak danych. Zaleca się pH powyżej obojętnego.

Temperatura: zaleca się 25-26°C. Spadek aktywności we wskazanej temperaturze może świadczyć o niedostatecznym dotlenieniu wody (wówczas należy wyposażyć zbiornik w dodatkowe napowietrzanie wody).

Zalecany minimalny litraż: zależny od wielkości raków i wystroju zbiornika. Samotnie trzymany dorosły rak zadowoli się akwarium 60 litrowym. Dla kilku osobników wystarczy zbiornik o długości 120 cm (minimum 160-200 litrów). Kluczowa jest powierzchnia dna, która jest ważniejsza niż wysokość akwarium, ponieważ raki poruszają się po dnie.

Zachowanie: unika toni wodnej trzymając się dna. Możliwe jest wprowadzenie do zbiornika ryb, które żyją w toni wodnej lub przy powierzchni (w wysokich akwariach). W akwariach raki te mogą uszkadzać rośliny, polować na mięczaki i inne drobne skorupiaki. Jako dekoracji należy użyć kamieni i korzeni ze żwirowym podłożem (w miękkim podłożu raki będą nieustannie kopać i mącić wodę). Warto przygotować kilka kryjówek. Wymagane jest przykrycie akwarium.

Dieta: wszystkożerne - zjadają roślinność wodną oraz różnego rodzaju makroglony (nitkowate, wstęgowate itp.). Z pokarmów mięsnych spożywają: padlinę, mięso mięczaków (można co pewien czas podawać żywe lądowe ślimaki), kiełże, krewetki, filety rybne. W naturze zwierzęta te żywią się także gnijącymi szczątkami z detrytusu.

Dymorfizm płciowy: u obu płci występują różnice anatomiczne w budowie narządów płciowych i ich umiejscowieniu. Samce są nieco większe i posiadają większe i masywniejsze szczypce.

Rozmnażanie: tarło jest dosyć brutalne tak jak u większości raków. Samiec chwyta samicę za jej szczypce i rzuca ją na grzbiet. W trakcie tej czynności może nawet odciąć jej niektóre odnóża (które z czasem odrastają). W trakcie kopulacji samiec zostawia spermatofory wokół otworu płciowego samicy. Samica po złożeniu jaj pod swój odwłok i zapłodnieniu ich przez spermatofory inkubuje je przy sobie. Po pewnym czasie następuje wyklucie młodych osobników, które początkowo trzymają się przy samicy by z czasem się usamodzielnić.

Uwaga: gatunek występował od pewnego czasu w handlu, jednak Chris Lukhaup i Reinhard Pekny w trakcie identyfikacji gatunkowej nie mogli przypasować raka morelowego do żadnego znanego nauce gatunku. W rezultacie po dokonaniu badań anatomicznych i znalezieniu miejsca odłowu opisali wspólnie nowy gatunek pod nazwą Cherax holthuisi w 2006 roku.

Zobacz także:

Artykuł o Chrisie Lukhaup (kliknij, aby przejść)

Zgoda na pliki cookie i przetwarzanie danych

Na naszej stronie internetowej używamy plików cookie. Niektóre z nich są niezbędne dla funkcjonowania strony, inne pomagają nam w ulepszaniu tej strony i doświadczeń użytkownika (Tracking Cookies). Możesz sam zdecydować, czy chcesz zezwolić na pliki cookie. Należy pamiętać, że w przypadku odrzucenia, nie wszystkie funkcje strony mogą być dostępne.