Zdjęcie: Macr, Euastacus spinifer, CC BY-SA 3.0
Nazwa gatunkowa: Euastacus spp.
Nazwa polska / nazwa handlowa / nazwy odmian barwnych: rodzaj Euastacus grupuje gatunki z rodziny Parascaidae. Większość gatunków nie ma odpowiedników w polskim nazewnictwie - jednak często raki te w różnych miejscach świata są nazywane rakami kolczastymi (również w Australii) ze względu na charakterstyczne kolce występujące na odwłoku. Z ciekawszych gatunków na uwagę zasługują dwa "najstarsze" gatunki opisane jeszcze w XIX wieku: Euastacus armatus (rak Murray, rak z rzeki Murray) i Euastacus spinifer.
Występowanie geograficzne: w zależności od danego gatunku - ogólnie jest to południowo-wschodnia Australia. Niektóre gatunki z rodzaju Euastacus są endemiczne. Euastacus armatus zamieszkuje rzekę Murray i jej dopływy.
Wygląd: w zależności od gatunku:
Euastacus armatus - najbardziej powszechne są formy: szaro-biała, ciemnooliwkowo-biała, brązowo-biała. Kolce zazwyczaj są koloru białego.
Euastacus spinifer - najciekawsza forma barwna jest koloru zielonego z pomarańczowymi lub jasnoczerwonymi kolcami.
Raki z rodzaju Euastacus spp. są z reguły bardzo atrakcyjnie ubarwione. Na odwłoku (u większości gatunków) występują grube kolce, które często są zaznaczone odmiennym, jaskrawym kolorem.
Rozmiar: w zależności od gatunku:
Euastacus armatus - obecnie do 30 cm (licząc bez szczypiec i wąsów), we wcześniejszych latach spotykano większe osobniki.
Euastacus spinifer - do 24 cm (licząc bez szczypiec i wąsów).
Długość życia: prawdopodobnie średnio do ok. 20-25 lat.
Typ środowiska: mulista rzeka lub strumień z roślinnością porastającą brzegi.
Zobacz także:
Artykuł - jak urządzić rakarium (kliknij aby przejść)
Wymagane parametry wody: brak danych.
Temperatura: zalecana 23-24°C. Gatunki z rodzaju Euastacus preferują chłodniejszą wodę, stąd często większe skupiska osobnicze bytują w osłoniętych koronami drzew miejscach, gdzie woda jest mniej nagrzana niż na otwartym terenie.
Zalecany minimalny litraż: zależny od wielkości raków i wystroju zbiornika. Dorosłe osobniki (20-30 cm) wymagają bardzo dużych zbiorników o powierzchni dna minimum 2 m2. Obecnie raki te nie są trzymane w akwariach ze względu na to, że nie są "odkryte" przez akwarystów (zwłaszcza spoza Australii).
Zachowanie: brak danych.
Dieta: wszystkożerne - zjadają roślinność wodną oraz różnego rodzaju makroglony (nitkowate, wstęgowate itp.). Z pokarmów mięsnych spożywają: padlinę, mięso mięczaków, krewetki. W naturze zwierzęta te żywią się także gnijącymi szczątkami z detrytusu.
Dymorfizm płciowy: u obu płci występują różnice anatomiczne w budowie narządów płciowych. Często u rodzaju Euastacus sp. samica bywa nieco większa od samca o około 10-15% (lecz nie jest to regułą o każdego gatunku).
Rozmnażanie: u Euastacus spinifer tarło odbywa się zwykle u osobników, które osiagnęły 5-6 rok życia, natomiast u Euastacus armatus - 6-9 rok życia. Akt płciowy jest dosyć brutalny tak jak u większości raków. Samiec chwyta samicę za jej szczypce i rzuca ją na grzbiet. W trakcie tej czynności może nawet odciąć jej niektóre odnóża (które z czasem odrastają). W trakcie kopulacji samiec zostawia spermatofory wokół otworu płciowego samicy. Samica po złożeniu kilkuset jaj i ich zapłodnieniu przez spermatofory - inkubuje je pod swoim odwłokiem przez dosyć długi czas (w zależności od gatunku 90-150 dni).
Uwagi: w zasadzie raki kolczaste z rodzaju Euastacus są zwierzątami wodno-lądowymi. Często wychodzą z wody i przemierzają dosyć długie odcinki (nawet kilkaset metrów) lądu podobnie jak kraby wodno-lądowe.
Zdjęcie: www.researchgate.net, Euastacus armatus.
Tekst: Tommy Aquario