Phyllidia varicosa 1

Zdjęcie: Nhobgood, Phyllidia varicosa, CC BY-SA 3.0

Phylidiella pustulosa 1

Zdjęcie: Bernard Picton, Phylliidiella pustulosa, CC BY-SA 4.0

Phyllidiopsis papilligera 1

Zdjęcie: Nhobgood, Phyllidiopsis papilligera, CC BY-SA 3.0

Nazwa gatunkowa: Phyllidia spp. / Phyllidiella spp. / Phyllidiopsis spp.

Nazwa polska: brak. Wszystkie trzy rodzaje są ze sobą blisko spokrewnione i reprezentują w akwarystyce po kilka / kilkanaście zazwyczaj bardzo kontrastowo ubarwionych gatunków bez muszlowych.

Występowanie geograficzne: w zależności od gatunku - ciepłe wody Pacyfiku, Atlantyku oraz Oceanu Indyjskiego wraz z przyległymi morzami oraz zatokami.

Muszla: brak. 

Ciało: w zależności od gatunku zwykle bardzo kontrastowo ubarwione - większość gatunków tych rodzajów posiada kombinację koloru żółtego, białego i czarnego z odmiennym ułożeniem wzorów (mogą być to linie, kropki itp.). Niektóre gatunki posiadają także inne zestawy kolorów jak np. szary czy pomarańczowy. Ciało z góry zazwyczaj ma wyraźne guzy, karbowania i wypukłości. Wielkość zwykle 3-6 cm. Czułka mogą być szczątkowe lub słabo a nawet wyraźnie zaznaczone (niekiedy wielkością i odmiennym kolorem) i zależne jest to od cech danego gatunku. Zaliczamy te rodzaje do ślimaków nagoskrzelnych, ponieważ oddychają poprzez skrzela umieszczone z tyłu stopy.

Długość życia: brak danych.

Typ środowiska: zwykle miejsca gdzie znajdują się gąbki i makroglony, często na gruzowiskach, również na rafach koralowych.

Wymagane parametry wody: 8,0-8,4 PH, optymalne zasolenie 35,5‰.

Temperatura: 24-28°C.

Zalecany minimalny litraż: ok. 200 l. dla jednego osobnika w zbiorniku wielogatunkowym (ze względu na dostępność pokarmu - nie na wielkość osobnika)

Zachowanie: są to ślimaki dosyć szybkie w poruszaniu się. Przy bardzo słabej cyrkulacji wody niektóre gatunki mogą pływać swobodnie w toni wodnej (zwłaszcza te o bardziej elastycznej stopie, mniej karbowanej). Mogą uszkadzać niektóre koralowce.

Dieta: większość gatunków należy do specjalistów pokarmowych odżywiających się zazwyczaj gąbkami, stąd bardzo trudno utrzymać je w domowych akwariach. Najczęściej udaje się to w bardzo dużym litrażu, gdzie trzyma się je tylko w obrębie swojego gatunku. Taki zbiornik powinien być uprzednio odpowiednio przygotowany - nastawiony na hodowlę kilku gatunków gąbek. W praktyce takie akwarium przygotowuje się zwykle przez kilkanaście miesięcy. Po wpuszczeniu ślimaków zbiornik musi się bilansować pokarmowo, tzn. ilość zjadanych gąbek powinna być równoważona przez przyrost kolejnych. W przeciwnym wypadku ślimaki z czasem umrą z głodu. Niestety w niektórych przypadkach może się okazać, że gąbki, które będą hodowane w zbiorniku nie będą zjadane przez ślimaki. Dlatego najlepiej zacząć hodowlę od jednego osobnika i przetestować na nim swoje gąbki. Niektóre gatunki mogą spożywać również hydrozoany, film bakteryjny (śluz) a nawet wspomniane niektóre koralowce (np. Acropory czy Zoanthusy).

Rozmnażanie: ślimaki mogą się rozmnażać hermafrodycznie, gdyż posiadają zarówno organy płciowe żeńskie jak i męskie ale do rozrodu dochodzi również poprzez łączenie się dwóch osobników w trakcie pory godowej. Rozród w akwariach domowych dotąd nie został zaobserwowany.

Uwagi: większość gatunków jest toksyczna. Pobiera, przenosi i kumuluje toksyny w wypustkach jadowych, które pozyskuje z gąbek. Trucizna ta służy w celach obronnych. Rzadko jest wydalana do wody - zwykle podczas próby ataku na ślimaka - np. w trakcie jego skaleczenia lub podczas jego śmierci (padnięcia). W celu ochrony osobistej zaleca się używanie gumowych rękawiczek w kontakcie z wodą akwariową.

Tekst: Tommy Aquario.

Zgoda na pliki cookie i przetwarzanie danych

Na naszej stronie internetowej używamy plików cookie. Niektóre z nich są niezbędne dla funkcjonowania strony, inne pomagają nam w ulepszaniu tej strony i doświadczeń użytkownika (Tracking Cookies). Możesz sam zdecydować, czy chcesz zezwolić na pliki cookie. Należy pamiętać, że w przypadku odrzucenia, nie wszystkie funkcje strony mogą być dostępne.