Brotia herculea 4

Zdjęcie: Monika Wasilewska

Nazwa gatunkowa: Brotia herculea.

Nazwa polska / nazwa handlowa / nazwy odmian barwnych:  brak, choć od niedawna w Polsce niektórzy akwaryści określają go Herkulesem.

Występowanie geograficzne: tereny Azji Południowo-Wschodniej (Birma, Tajlandia).

Muszla: o wielkości 6-10 cm. W odróżnieniu od Brotia pagodula nie jest kolczasta. Ma zazwyczaj strukturę lekko karbowaną. Barwa muszli może być oliwkowa, żółta bądź biała. Można również spotkać ślimaki posiadające paski na muszli. Kolor jak i wielkość są uzależnione od miejsca odłowu.

Ciało: stopa jest masywna i silnie umięśniona, zwykle koloru beżowego lub piaskowego i jest pokryta żółtymi bądź kremowymi plamkami. Czułki są bardzo krótkie w porównaniu do reszty ciała. Ślimak ten posiada wieczko (operculum).

Długość życia: nie jest do końca poznana, jednak ślimaki te są długowieczne. W dobrych warunkach mogą spokojnie przeżyć w akwariach kilka lat.

Typ środowiska: piaszczyste i muliste strumienie oraz rzeki, w których jest dużo martwej materii organicznej, a także gałęzi. W naturze preferują miękkie dno, aczkolwiek w akwariach można użyć także żwiru i ewentualnie małych płaskich i nie wysokich kamieni. 

Wymagane parametry wody: w naturze PH 6,5-8,5 (zalecane PH 7-8,5), twardość wody 5-30.

Temperatura: 22-28°C.

Zalecany minimalny litraż: 50 l. (odpowiednie są tylko akwaria o większej powierzchni dna).

Zachowanie: aktywne głównie w dzień. Ślimak nie lubi się wspinać, dlatego akwarium powinno mieć jak największą powierzchnię dna. Większość dnia ślimaki spędzają na poszukiwaniu pokarmu w podłożu. Ze względu na dużą jak na ten rodzaj muszlę nie powinny mieć w akwarium przeszkód, które mogły by spowodować zaklinowanie się ślimaka, co może doprowadzić nawet do jego śmierci (wysokie kamienie, rozgałęzione korzenie itp.).

Dieta: w naturalnym środowisku odżywia się głównie glonami, rozkładającymi się liśćmi, nie do końca strawionym odchodami innych zwierząt czy nawet żywymi miękkimi roślinami. W akwarium można podawać różnego rodzaju karmę dla zbrojników roślinożernych, krewetek bądź inne pokarmy roślinne.

Rozmnażanie: trudne - prokreacja tego gatunku jest dość problematyczna ze względu na bardzo długą adaptacje tych ślimaków do warunków akwariowych. W niektórych przypadkach zdarza się nawet, że B. Herculea dopiero po 2 latach od wpuszczenia do dojrzałego akwarium  przystępuje do rozrodu. Ślimaki te są żyworodne i rozdzielnopłciowe. Rozróżnienie płci jest prawie niemożliwe. Samica wydaje na świat 60-100 małych ślimaków o wielkości 1-2 mm.

Uwagi: gatunek ten nie toleruje świeżo założonych akwariów. Ciężko się adaptuje i ma problemy ze znajdywaniem pokarmu. Zaleca się wprowadzanie go do ustabilizowanych i dojrzałych zbiorników, które działają nie krócej niż 6 miesięcy. Rozród zazwyczaj wymaga sporej cierpliwości. Chcąc doczekać się młodych należy z rozwagą dobrać pozostałą obsadę zbiornika, która nie będzie niepokoić naszych Herkulesów. Gatunek swoją nazwę zawdzięcza rozmiarom swojej muszli, która jest wyjątkowa jak na rodzaj Brotia oraz na sprawiającą wrażenie muskularną stopę - stąd nazwa ta wywodzi się od mitycznego herosa - Herkulesa.

Brotia herculea 87

Brotia herculea 90

brotia 391

Zdjęcia: Katarzyna Sienkiewicz

Tekst: Artur Szpalek, Franciszek Mika.

Zgoda na pliki cookie i przetwarzanie danych

Na naszej stronie internetowej używamy plików cookie. Niektóre z nich są niezbędne dla funkcjonowania strony, inne pomagają nam w ulepszaniu tej strony i doświadczeń użytkownika (Tracking Cookies). Możesz sam zdecydować, czy chcesz zezwolić na pliki cookie. Należy pamiętać, że w przypadku odrzucenia, nie wszystkie funkcje strony mogą być dostępne.