świderek 781

Zdjęcie: Hanna Mietluk, Melanoides tuberculata.

Nazwa gatunkowa: Melanoides tuberculata.

Nazwa polska / nazwa handlowa / nazwy odmian barwnych: w Polsce znany potocznie jako świderek, czasem wyróżnia się formę black (czarny świder) i white (biały świder).

Występowanie geograficzne: gatunek kosmopolityczny i inwazyjny. Występuje w słodkich wodach Afryki Północnej, na bliskim wschodzie, w Indiach, Azji Południowo-Wschodniej (w tym w południowych Chinach i południowej Japonii), na wyspach Pacyfiku i w południowych stanach USA.

Muszla: silnie wydłużona, prawoskrętna, zaopatrzona w wieczko (operculum) o długości do 3,5 cm. Czasami występuje erozja stożka. W handlu dostępne są głównie trzy formy barwne: pospolita - szarawa z mniej lub bardziej widocznymi brązowymi pręgami, czarna oraz określana jako "biała", ale faktycznie mająca kolor jasnobeżowy.  muszli.

Ciało: stopa mała, okrągła, barwy szarej, brązowwej lub czarnej. Ślimak posiada wydłużony pyszczek.

Długość życia: zwykle do 3,5 lat (w odpowiednich warunkach nawet 5 lat).

Typ środowiska: słodkie wody wolno płynące o podłożu piaszczystym, mulistym lub lekko żwirowym.

Wymagane parametry wody: PH 7 - 8,5. Gatunek bardzo odporny na niekorzystne warunki.

Temperatura: tolerowana 11-32°C, optymalna 22-25°C.

Zalecany minimalny litraż: 20 l.

Zachowanie: mało widoczny w ciągu dnia, zazwyczaj zagrzebuje się całkowicie w podłożu. Przekopuje dno w poszukiwaniu rozkładających się resztek pokarmu, przy okazji napowietrza podłoże i ma dobry wpływ na korzenie roślin wodnych. W nocy pojawia się czasami na szybach zbiornika. Przy większym zagęszczeniu lub obecności roślin pływających może być doskonale widoczny w akwarium także za dnia.

Dieta: wszystkożerny - m.in. glony, padlina, detrytus, ikra ryb.

Rozmnażanie: w akwarystyce spotyka się niemal wyłącznie samice, u których występuje dzieworództwo (partenogeneza) - do rozrodu nie jest potrzebny samiec. W konsekwencji w dość krótkim czasie w akwarium powstaje liczna, stała populacja, której liczebność jest zależna od dostępności materii organicznej.

Uwagi: pomimo swojej żarłoczności, ślimaki te są bezpieczne dla roślin, nie stanowią też zagrożenia dla ryb, dbając jednocześnie o czystość w zbiorniku. Nie zaleca się z kolei trzymania świderków razem z dużymi, wolno rozmnażającymi się ślimakami, takimi jak tylomelanie, brotie, stenomelanie i inne. Spora populacja świderka stanowi ogromną konkurencję w zdobywaniu pokarmu, co może zaszkodzić zwłaszcza egzotycznym, wolno rozmnażającym się ślimakom. Przykładowo, młoda tylomelania ma małe szanse na przeżycie w obecności dużej ilości świderków. Melanoides tuberculata jest czasem mylony z innym ślimakiem, stenomelanią - ta ostatnia jest jednak o wiele większa oraz bardzo wolno się rozmnaża.

Bardzo podobnym gatunkiem jest Melanoides maculata, który różni się głównie kolorem muszli, będącej w kolorze kawy, przechodzącej w czarną barwę. Prawie wszystkie wymagania hodowlane są podobne jak u M. tuberculata.

Melanoides tuberculata 12

Melanoides tuberculata 11

Zdjęcia: Krzysztof Ciecieręga, Melanoides tuberculata.

Melanoides tuberculata 17

Melanoides tuberculata 1

Melanoides tuberculata 18

Zdjęcia: Tommy Aquario, Melanoides tuberculata.

Tekst: Tommy Aquario

Konsultacja naukowa: Dariusz Parzonko

Zgoda na pliki cookie i przetwarzanie danych

Na naszej stronie internetowej używamy plików cookie. Niektóre z nich są niezbędne dla funkcjonowania strony, inne pomagają nam w ulepszaniu tej strony i doświadczeń użytkownika (Tracking Cookies). Możesz sam zdecydować, czy chcesz zezwolić na pliki cookie. Należy pamiętać, że w przypadku odrzucenia, nie wszystkie funkcje strony mogą być dostępne.