Zdjęcie: Sean Callahan, Squilla empusa, CC BY-SA 4.0.
Squilla mantis, Morze Śródziemne.
Nazwa gatunkowa: Squilla empusa, Squilla mantis. Oba gatunki są do siebie nieco podobne.
Nazwa polska: brak jest typowej nazwy polskiej, potocznie nazywa się te zwierzęta krewetkami modliszkowymi ze względu na ich naturę i zachowania. W zasadzie nie jest to jednak precyzyjne określenie (jest to nazwa zbiorcza i bardzo ogólna odnosząca się do typu krewetek).
Rodzina: Squillidae.
Wygląd: oba gatunki maja podobną budowę i ubarwienie. Łatwo jednak je odróżnić. Telson u obu jest kolczasty (wachlarz ogonowy) ale Squilla mantis posiada na nim rysunek fałszywych oczu - dwóch czarnych plamek w białej otoczce, których Squilla empusa nie posiada. ubarwienie obu gatunków oscyluje wokół koloru szarego, beżowego, kremowego.
Karapaks jak i segmenty brzuszne są grube i masywne. Oczy osadzone są na słupkach i obracają się wobec siebie niezależnie przez co perspektywa i kąt widzianego obszaru jest znacznie większa niż u ludzi. Zwierzęta te widzą światło spolaryzowane w znacznie większej palecie barw niż ludzkie oko. Fakt ten spowodował liczne badanie narządu wzroku u tego i podobnych gatunków aby poznać dokładnie możliwości tych zwierząt oraz tajemnicę ich budowy.
Występowanie geograficzne: Squilla empusa bytuje głównie w zachodnim Atlantyku - głównie są to wybrzeża USA i Meksyku. Natomiast Squilla mantis występuje we wschodnim Atlantyku (od Francji na północy po Angolę na południu) oraz w Morzu Śródziemnym. Oba gatunki są bardzo powszechne i występują masowo.
Wielkość: Squilla empusa do 30 cm, Squilla mantis do 20 cm.
Długość życia: kilka lat.
Typ środowiska: oba gatunki zagrzebują się w błotnisto-mulistym dnie wzdłuż linii brzegowej wybrzeży słonowodnych najczęściej budując nory w kształcie litery "u". Często ma to miejsce w miejscach gdzie wpływają rzeki do mórz, w zatokach, lagunach itp.
Wymagane parametry wody: optymalne zasolenie 30-36‰, PH 7,9-8,4.
Temperatura: w naturze 22-28°C, zalecana w akwariach 22-27°C.
Zalecany minimalny litraż: ok. 240 l. dla jednej krewetki.
Zachowanie: zwierzęta te aktywne są głównie w nocy. Krewetki te prowadzą samotniczy tryb życia i są terytorialne - będą bronić swoich nor przed innymi krewetkami modliszkowymi i innymi skorupiakami. Wymagane jest warstwa podłoża o grubości 20 cm, która powinna być mieszaniną piasku, żwiru i malutkich kamyków. Krewetka buduje swoją norę według podobnego schematu - zwykle nora ma kształt litery "u" i posiada dwa wejścia. Schwytana ofiara natychmiast jest wciągana do nory i tam konsumowana. Krewetki rzadko opuszczają swoje nowy (zwykle nocą) i najczęściej lekko wynurzone obserwują otoczenie w oczekiwaniu na swoje ofiary. Poruszają się głównie po podłożu ale są w stanie pływać w toni wodnej machając energicznie swoimi odnóżami.
Krewetki przechodzą okresowo wylinkę (zrzucanie starego pancerza) - zwykle co kilka tygodni. Im starsze tym rzadziej się to odbywa. W tym czasie nie żerują i okres ten spędzają w ukryciu.
Dieta: mięsożerne, żywią się tylko żywymi zwierzętami - aktywnie polują na ryby, krewetki i kraby. Do chwytania używają swoich ostrych pazurów, które błyskawicznie ruchem sprężynowym chwytają ofiarę i ją przecinają. Zwierzęta te nie jedzą suchej karmy. Warto założyć osobną hodowlę ryb słonawo wodnych (molinezje żaglopłetwe, żółtaczki indyjskie) żeby mieć stały dostęp do żywej karmy. Można skarmiać również żywą krewetką atlantycką.
Dymorfizm płciowy: brak danych.
Rozmnażanie: krewetki te łączą się ze sobą krótkotrwale tylko na czas tarła. Brak jednak jest potwierdzonych i dokładnych danych w tym zakresie.
Uwagi: podczas chwytania tych krewetek należy zachować środki ostrożności. Uderzenie odnóży krewetki może być bardzo bolesne. Krewetka może uznać palec akwarysty za ofiarę godną upolowania. Należy pamiętać, że krewetki te mają bardzo wyostrzone zmysły i w zasadzie wszystko widzą - dlatego bardzo ciężko je złapać w akwarium.
Oba gatunki są jadalne i na terenach gdzie występują są wykorzystywane w celach kulinarnych - np. w niektórych krajach Morza Śródziemnego (zwłaszcza we Włoszech i Hiszpanii) oraz w USA i Meksyku.
Squilla mantis