Zdjęcie: Rob, Gobiodon citrinius, CC BY 2.0
Nazwa gatunkowa: Gobiodon citrinus.
Nazwa polska: oficjalnie brak, jednak potocznie w akwarystyce mówi się - gobiodon lemonowy lub gobiodon cytrnowy.
Charakterystyka: mała słonowodna rybka z rodziny babkowatych.
Występowanie geograficzne: Ocean Indyjski oraz zachodni i centralny Pacyfik (raczej pospolicie).
Wygląd: tułów żółty, na ciele znajduje się 5 lub 6 cienkich linii w kolorze białym lub błękitnym. Głowa u tych ryb jest nieproporcjonalnie duża w stosunku do reszty ciała. Dwie krótkie linie przechodzą przez oko, kolejne dwie dłuższe znajdują się w okolicach skrzeli. Między liniami skrzelowymi niektóre odmiany posiadają dodatkowo czarną plamkę. Natomiast jedna długa biegnie w górnej strefie grzbietu, czasem występuje jeszcze linia dolna, która znajduje się w dolnej strefie podbrzusza.
Rozmiar: do 6,5 cm.
Długość życia: brak danych.
Typ środowiska: głównie rafy koralowe na głębokości 1-20 m.
Wymagane parametry wody: zalecane PH 8,0-8,4, zalecane zasolenie 35,5‰.
Temperatura: w naturze odnotowano 22-27°C.
Zalecany minimalny litraż: gobiodony są agresywne w stosunku do osobników swojego gatunku, jak i do innych gatunków gobiodonów oraz innych ryb babkowatych. Jedną sztukę można trzymać już w 50 litrach. W większych akwariach można mieć więcej sztuk. Ważne jest to, aby ryby miały możliwość izolacji od innych osobników swojego gatunku. Zbyt duże stłoczenie gobiodonów będzie powodować walki między nimi o terytoria. Dwa osobniki można trzymać już w 200 litrach (mowa o standardowych zbiornikach), każdy kolejny osobnik powinien mieć dodatkowe 100 litrów przestrzeni życiowej. Z uwagi na małe rozmiary należy przemyślanie dobierać obsadę do tego gatunku.
Zachowanie: niewielka rybka z charakterem - często obserwuje w skupieniu to co robi akwarysta po drugiej stronie szyby. Po za tym potrafi się przyzwyczaić do swojego hodowcy i aktywnie reagować np. na karmienie, podpływając do przedniej szyby i okazując wyraźną ekscytację. Jak wiele ryb babkowatych posiada umiejętność przyczepiania się do szyb akwarium za pomocą płetw brzusznych.
W naturze najczęściej zamieszkuje wśród koralowców z gatunku Acropor. Łączenie tych ryb z koralami często jest dosyć kłopotliwe, ponieważ gobiodony czasami podgryzają polipy - zwłaszcza twardych korali. Gdy te korale są zbyt małe, to zwykle obecność gobiodonów bardzo im szkodzi (inaczej jest w przypadku dużych okazów korali). Inne koralowce, jak np. miękkie sarcopythony czy sinularie zazwyczaj nie są podgryzane, ale odczuwają obecność tych ryb, ponieważ gobiodony lubią w nich przebywać, co powoduje, że te koralowce często chowają swoje polipy, co również mocno potem odbija się na ich stanie. Dlatego zaleca się trzymanie gobiodonów w mocno zarośniętych koralami zbiornikach, tak aby obecność tych ryb nie była uciążliwa dla korali. Zasada wówczas jest prosta – gdy jeden koralowiec znosi niedogodności związane z obecnością gobiodona, wówczas pozostałe korale odpoczywają i normalnie funkcjonują, a ponieważ jest ich wiele to rotacja pozwala na normalną ich egzystencję. Sytuacja może się jednak zmienić, gdy wyłoni się para gobiodonów. Wtedy kolonizują one jeden wybrany duży koral. Jednak, gdy jest on odpowiednio duży, wówczas powinien on sobie także poradzić z obecnością rybek.
Dieta: z żywieniem gobiodonów bywa różnie – wszystko zależy od egzemplarza. Są osobniki, które od razu przestawiają się na suchą karmę, ale są również i takie u których będzie duży problem z wprowadzaniem pokarmów akwariowych. Najlepiej zacząć od mrożonek – solowiec, lasonogi, drobny kryl. Natomiast pokarmy suche należy wprowadzać stopniowo.
Dymorfizm płciowy: rozróżnianie płci jest dosyć trudne. Ryby potrafią zmieniać swoją płeć. Kupując np. dwa młode osobniki, zwykle jeden zostaje samcem, a drugi przekształca się w samicę. Musi być to jednak w miarę duży zbiornik (minimum 200 litrów), ponieważ w małym szkle rybki mogą ze sobą walczyć i nie utworzą pary.
Rozmnażanie: ryby dobierają się w monogamiczne pary, w trakcie tarła jaja są składane i zapładniane na twardym koralowcu. Opieką ikry głównie zajmuje się samiec.
Uwagi: bywa mylony z gobiodonem z Okinawy (Gobiodon okinawaee), który jest całkowicie żółty i nie posiada linii na tułowiu. Niektóre źródła podają, że wytwarza trujący śluz.