Ebro jest najdłuższą rzeką płynącą w całości przez Hiszpanię, odgrywając kluczową rolę w hydrologii i gospodarce kraju. Wypływa z masywu górskiego Kantabrii, a następnie kieruje się na południowy wschód, przepływając przez regiony takie jak Kastylia i León, La Rioja, Nawarra, Aragonia i Katalonia. Uchodzi do Morza Śródziemnego, tworząc deltę Ebro – jeden z najważniejszych obszarów podmokłych w Europie.

Rzeka charakteryzuje się zmiennym przepływem, który zależy od sezonowych opadów oraz topnienia śniegu w Pirenejach. W górnym biegu ma wartki nurt i żwirowe koryto, natomiast w środkowym oraz dolnym odcinku spowalnia, tworząc szerokie doliny aluwialne. Delta Ebro jest wyjątkowym ekosystemem, będącym siedliskiem licznych gatunków ptaków wodnych, takich jak flamingi, czaple i kormorany. Co ciekawe w rzece Ebro (w dolnym odcinku) żyje dzikia forma Gupika pawie oczko (Poecilia reticulata), która została wprowadzona sztucznie poza tym notuje się również gambuzję pospolitą (Gambusia affinis).

Obszar tej rzeki jest także kluczowy dla rolnictwa – intensywnie uprawia się tu ryż i warzywa. Ebro odgrywa również istotną rolę w irygacji oraz produkcji energii hydroelektrycznej. Na rzece znajduje się wiele zapór i zbiorników wodnych, które regulują przepływ i zapewniają wodę dla suchych regionów Hiszpanii. Jest również ważnym szlakiem wodnym, chociaż nie spełnia funkcji żeglugowej na większą skalę.