Nazwa gatunkowa: Botia kubotai.

Nazwa polska: bocja siatkowana.

Występowanie geograficzne: Azja Południowo-Wschodnia – Mjanma (Birma), głównie w dorzeczach rzek Ataran, Salween i Moei.

Wygląd: ciało wydłużone, bocznie spłaszczone, podstawowa barwa srebrzysta lub jasnobeżowa. Charakterystycznym elementem wyglądu są ciemne wzory przypominające oczkową siatkę – ciemne wzory (brązowe lub czarne) łączą się w taki sposób, że ukazują jasne okrągłe symetrycznie rozłożone na tułowiu plamy zwykle w dwóch rozmiarach. Układ wzoru może zmieniać się w trakcie dorastania ryby – młode mają bardziej regularny wzór, który z czasem przekształcają się w rozbudowaną siatkę. Płetwy przezroczyste z możliwymi ciemnymi akcentami. Otwór gębowy skierowany ku dołowi, otoczony czterema parami wąsików. Na pierwszej parze promieni płetwy piersiowej znajduje się kolec obronny.

Rozmiar: w akwariach dorasta do około 10–13 cm, w naturze może osiągać do 15 cm.

Długość życia: do 12-15 lat.

Typ środowiska: bystre strumienie i rzeki o piaszczysto-kamienistym dnie z dużą ilością ukryć w postaci skał, korzeni i roślinności. Preferują miejsca o dobrze natlenionej, czystej wodzie.

Wymagane parametry wody: zalecane pH 6–7,5 oraz GH 5–12.

Temperatura: zalecana 24–28°C.

Zalecany minimalny litraż: 300 l dla dorosłych osobników przy długości zbiornika minimum 120 cm.

Zachowanie: bocja siatkowana jest rybą stadną o łagodnym, towarzyskim charakterze. Powinna być trzymana w grupie minimum 5-6 osobników – w przeciwnym razie może stać się płochliwa lub zestresowana. Między sobą ustalają hierarchię, ale w grupie dobrze się dogadują. W pojedynkę mogą być bardziej nerwowe i nieśmiałe a nawet agresywne. Należy zapewnić rybom dużo kryjówek oraz obszary do pływania. Są to ryby inteligentne, często komunikujące się za pomocą cichych kliknięć. Można łączyć je z dużymi ławicami ryb.

Dieta: wszystkożerne – preferują pokarm denny, detrytus, bezkręgowce oraz pokarm roślinny. W akwarium chętnie jedzą pokarmy tonące (tabletki, granulaty), mrożonki (dafnia, artemia) oraz warzywa (sparzony szpinak, cukinia, ogórek). Zjadają także małe ślimaki.

Dymorfizm płciowy: trudny do rozpoznania – dorosłe samice bywają nieco pełniejsze i masywniejsze w partii brzusznej.

Rozmnażanie: w naturze ryby te najprawdopodobniej rozmnażają się sezonowo podczas migracji. W niewoli rozmnażanie przeprowadzane jest tylko na fermach rybnych z użyciem hormonów.

Uwagi: brak.