Długość: ok. 2 540 km.

Powierzchnia dorzecza: ok. 534 739 km².

Strefa klimatyczna: umiarkowana kontynentalna, sucha.

Największe dopływy: Pandż, Wachsz, Kunduz, Surkhandaria, Kofarnihon.

Największe miasta: Termiz, Türkmenabat, Urgencz, Nukus.

Państwa w kolejności od źródła do zlewni: Tadżykistan, Afganistan, Uzbekistan, Turkmenistan.

Kontynent: Azja.

Amu Daria jest jedną z najważniejszych rzek Azji Środkowej, stanowiącą kluczowe źródło wody dla krajów regionu. Jej źródła znajdują się w Pamirze, gdzie rzeka Pandż łączy się z Wachsz, tworząc główny nurt Amu Darii. Rzeka płynie na północny zachód przez suche, pustynne obszary Azji Środkowej, a jej wody wykorzystywane są głównie do nawadniania pól bawełnianych i innych upraw. Ciekawostką jest fakt że Amu Daria i Syr Daria są rzekami położonymi równolegle względem siebie tak samo jak rzeki Tygrys i Eufrat, z tą jednak różnicą, że nie łączą się one ze sobą.

Charakterystyczną cechą Amu Darii jest jej kluczowa rola w rolnictwie i gospodarce wodnej regionu. W przeszłości rzeka zasilała Jezioro Aralskie, jednak nadmierne pobory wody dla rolnictwa spowodowały niemal całkowite wyschnięcie tego akwenu. Współczesne problemy związane z regulacją przepływu oraz intensywnym wykorzystaniem wód sprawiają, że Amu Daria zmaga się z poważnymi problemami środowiskowymi.

Dorzecze Amu Darii jest domem dla wielu gatunków ryb, w tym ryb sumowatych i karpiowatych a nawet jesiotrowatych (Pseudoscaphirhynchus kaufmanni). Niestety, rzeka jest silnie zagrożona przez działalność człowieka. Intensywne rolnictwo, budowa zapór i kanałów irygacyjnych oraz zmiany klimatyczne sprawiają, spowodowane likwidacją Jeziora Aralskiego doprowadziły do tego, że zasoby wodne Amu Darii skurczyły się, co doprowadziło w tym regionie do katastrofy ekologicznej całego regionu.