Zdjęć: Guy Heath, Gobius paganellus.
Nazwa gatunkowa: Gobius paganellus.
Nazwa polska: babka skalna.
Występowanie geograficzne: gatunek szeroko rozprzestrzeniony w północno-wschodnim Atlantyku – od Norwegii i Wysp Brytyjskich aż po Senegal. Obecny także we wszystkich basenach Morza Śródziemnego oraz w Morzu Czarnym. Spotykany również na Maderze, Azorach i Wyspach Kanaryjskich.
Wygląd: ciało krępe, umiarkowanie wydłużone, głowa masywna z dużymi, szeroko rozstawionymi oczami i wyraźnymi, grubymi wargami. Ubarwienie zmienne – najczęściej brązowe, oliwkowozielone lub szarobrunatne z jaśniejszymi lub ciemniejszymi plamkami. Wzór maskujący dostosowany do podłoża. Płetwy piersiowe szerokie, dolne zrośnięte w przyssawkę umożliwiającą przyleganie do podłoża i pionowych powierzchni.
Rozmiar: w naturze do 17 cm, zwykle 10–14 cm. W akwariach osiąga zazwyczaj 9–12 cm.
Długość życia: do 6–7 lat.
Typ środowiska: przydenna ryba strefy przybrzeżnej – zasiedla kamieniste i skaliste dno, okolice portów, obszary z wodorostami oraz ujścia rzek. Często ukrywa się w szczelinach, pod kamieniami lub wśród glonów. Przebywa najczęściej wśród skał stąd jej nazwa. Preferuje głębokości od 0,5 do 10 m, choć spotykana nawet do 30 m.
Wymagane parametry wody: zasolenie 30–36‰, pH 8.0–8.4, KH 7–12.
Temperatura: tolerowana 10–28°C, zalecana 18–24°C.
Zalecany minimalny litraż: 200 litrów dla jednej sztuki lub pary ryb. Zbiornik musi posiadać wiele kryjówek – grot, szczelin, korzeni czy skał.
Zachowanie: typowo terytorialna, samotnicza ryba. W naturze silnie przywiązana do rewiru. Może przejawiać agresję wobec innych babek lub małych ryb przydennych. W akwariach zachowuje się spokojnie, jeśli ma zapewnioną przestrzeń i kryjówki. Większość czasu spędza w jednym miejscu, przylegając do podłoża lub obserwując otoczenie z ukrycia. Nie jest aktywnym pływakiem. Najczęściej przebywa na skałąch i kamieniach. Samce nie tolerują się w jednym akwarium.
Dieta: mięsożerna – w naturze żywi się drobnymi skorupiakami, wieloszczetami i larwami owadów. W akwarium przyjmuje mrożonki (rureczniki, ochotka, artemia, lasonogi), pokarm żywy oraz pokarm dla ryb drapieżnych w postaci granulatów i miękkich pelletów. Należy unikać dużej ilości suchego pokarmu niskiej jakości.
Dymorfizm płciowy: trudny do zauważenia – samce nieco większe, z grubszą głową i bardziej rozbudowanymi płetwami nieparzystymi. Podczas rozrodu samce ciemnieją, a ich płetwy mogą się wybarwiać.
Rozmnażanie: rozród w warunkach akwariowych możliwy, ale trudny. Udało się zaobserwować podchodzenie do tarła u tolerujących się par. W naturze samce budują gniazda w szczelinach skalnych lub pod kamieniami. Samica składa ikrę w kryjówce, po czym samiec ją zapładnia i strzeże przez kilka dni, wachlując płetwami w celu zapewnienia dopływu tlenu. Po wykluciu larwy są planktoniczne i trudne w odchowie.
Uwagi: Gobius paganellus to gatunek łatwy w hodowli, jeśli zapewni mu się stabilne warunki, odpowiednie kryjówki i zróżnicowaną dietę. Dobrze adaptuje się do życia w akwariach biotopowych Morza Śródziemnego i północnego Atlantyku. Nie należy łączyć kilku osobników tego samego gatunku na małej przestrzeni – prowadzi to do agresji. Ze względu na przydenny tryb życia warto unikać łączenia z dużymi, żerującymi przy dnie rybami. Gatunek odporny na wahania temperatury, może być trzymany w zbiornikach bez grzałki przy temperaturach pokojowych. Można trzymać w akwariach rafowych.