Zdjęcie: Bboone09, Luxilus chrysocephalus.
Zdjęcie: Gojilynx, Luxilus chrysocephalus.
Nazwa gatunkowa: Luxilus chrysocephalus
Nazwa polska: brak (nazwa ang. - striped shiner)
Występowanie geograficzne: Ameryka Północna – dorzecza środkowego i wschodniego USA, szczególnie systemy rzek Ohio, Tennessee, Cumberland, Missouri, Missisipi oraz niektóre dopływy jeziora Erie.
Wygląd: ryba o smukłym, wydłużonym ciele i silnie połyskujących łuskach w odcieniach srebra, z niebieskawym lub zielonkawym refleksem. Cechą charakterystyczną są ciemne, poprzeczne pasy (pręgi) biegnące wzdłuż boków ciała. W okresie godowym samce zyskują intensywne, złociste ubarwienie głowy oraz czerwone i pomarańczowe zabarwienie płetw.
Rozmiar: samce do ok. 13–17 cm, samice nieco mniejsze (10–13 cm).
Długość życia: średnio 3–5 lat, w dobrych warunkach może dożyć do 6 lat.
Typ środowiska: czyste, dobrze natlenione strumienie, potoki i małe rzeki z umiarkowanym do szybkim nurtem. Preferują dno żwirowe lub kamieniste, często przebywają w pobliżu bystrzy i zacienionych miejsc.
Wymagane parametry wody: pH 6,5–8,0, GH 6–20, woda klarowna, dobrze natleniona.
Temperatura: tolerowana 15–25°C, zalecana 18–22°C. Zimą znoszą bez szkody spadki temperatury nawet do 10°C.
Zalecany minimalny litraż: 240 l (dla grupy min. 6-7 osobników), preferowane jednak większe akwarium.
Wystrój zbiornika: zbiornik powinien mieć podłoże żwirowe lub piaszczysto-żwirowe, z dodatkiem otoczaków i korzeni. Należy zadbać o silną filtrację i ruch wody. Mile widziane są rośliny - np. nurzańce.
Zachowanie: ryby stadne, aktywne i towarzyskie. Z natury spokojne, choć samce mogą rywalizować o dominację, szczególnie w czasie tarła. Dobrze czują się w grupach – pojedyncze osobniki są płochliwe i zestresowane.
Dieta: wszystkożerne. W naturze żywią się owadami wodnymi, larwami, glonami i detrytusem. W akwarium chętnie pobierają pokarm suchy, mrożony i żywy (np. rozwielitki, ochotki, larwy komarów).
Dymorfizm płciowy: samce w okresie godowym są intensywnie ubarwione – mają złotą głowę, pomarańczowo-czerwone płetwy i wyraźniejsze prążki. Samice są bardziej stonowane kolorystycznie, z mniejszą głową i pełniejszym brzuchem.
Rozmnażanie: tarło następuje wiosną i wczesnym latem, gdy temperatura wody wzrasta. Samce wybierają miejsce do tarła na płytkim, żwirowym dnie. Ikra przykleja się do kamieni i żwiru. Tarlaki nie interesują się ikrą po odbytym tarle. Inkubacja trwa kilka dni, w zależności od temperatury. Młode są bardzo drobne i należy je karmić pierwotniakami, a następnie wylęgiem solowca. W warunkach akwariowych rozmnażanie jest możliwe, ale rzadko praktykowane.
Uwagi: brak.